226 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มุ่งหน้าไปที่ปราสาทลอร์ดปีศาจ

226 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มุ่งหน้าไปที่ปราสาทลอร์ดปีศาจ

ตอนสปอนเซอร์ โดยคุณ วีรภัทร

“อืม…มาโกโตะ-ซามะ? ทางนี้คือที่ที่ปราสาทลอร์ดปีศาจอยู่…” (โมโมะ)

โมโมะดึงแขนเสื้อของผมด้วยความกลัว

ฟาร์มมนุษย์อยู่ข้างหลังปราสาทลอร์ดปีศาจ และปราสาทขนาดยักษ์นี้มองเห็นได้แม้ว่าจากไกลๆ

ผู้ช่วยที่ใกล้ชิดกับลอร์ดปีศาจได้ถูกประจำอยู่ตามตำแหน่งของปราสาทลอร์ดปีศาจ

พวกเขาแข็งแกร่ง และคุณจะถูกกินในพริบตา

นั่นทำไมโมโมะได้สร้างระยะจากปราสาทลอร์ดปีศาจขณะที่เราผ่านวันไป

แต่จากที่เด็กชายพูดก่อนหน้า…

ฮีโร่จะถูกประหาร

ถ้าฮีโร่อาเบลอยู่ในคนเหล่านั้น มันคือภารกิจล้มเหลว

ผมคิดว่าโอกาสที่มันจะเป็นอย่างนั้นสูง

จากตำนานของฮีโร่อาเบล เขาเก่งขึ้นและเก่งขึ้นในครึ่งหลัง

ขี่มังกรศักดิ์สิทธิ์ที่ฝ่าท้องฟ้า และเขาจะไปรอบโลก กำจัดลอร์ดปีศาจ และเริ่มถูกเรียกว่าผู้กอบกู้

ถ้าตำนานนั้นพูดจริง มันเกือบจะไม่มีใครเอาชนะอาเบลเมื่อเขาแข็งแกร่งได้

นั่นทำไมถ้าพวกเขามีแผนที่จะเปลี่ยนอดีต พวกเขาจะเล็งเวลาที่ฮีโร่อาเบลยังพลังไม่ตื่นขึ้น

ลอร์ดปีศาจไบฟรอนที่อาเบล {สมควร} จะปราบก่อน

ฮีโร่ที่เห็นว่าจะโดนประหารด้วยเวลานี้

…มันจะอันตรายถ้าผมไม่ได้ถูกบอกเรื่องนี้

“โมโมะ พี่จะไปที่ปราสาทลอร์ดปีศาจเพื่อช่วยฮีโร่” (มาโกโตะ)

“?!”

ผมบอกวัตถุประสงค์ของผมกับเธอ ดังนั้นเธอต้องคาดถึงมันถึงจุดหนึ่ง แต่แม้ว่าอย่างนั้น หน้าของโมโมะแข็งไปอย่างมาก

“พ-พี่…จะทำมันยังไง…?” (โมโมะ)

“ชั้นไม่รู้ ก่อนอื่น ชั้นจะเก็บข้อมูลบนที่เกิดเหตุ” (มาโกโตะ)

“มีสหายมั้ย…?” (โมโมะ)

“ไม่ ไม่มีแม้แต่คนเดียว” (มาโกโตะ)

“ไม่มีทางน่า…มันเป็นไป—” (โมโมะ)

โมโมะน่าจะกำลังจะพูดว่า ‘มันเป็นไปไม่ได้’ แต่เธอห้อยหัวของเธอลงและเงียบ

“หนู…หนู…” (โมโมะ)

แน่นอนว่านี่จะเกิดขึ้น

ความเชี่ยวชาญเวทมนตร์ของเธออยู่ในระดับที่ว่า เธอแม้แต่ใช้ไดยไม่ร่ายไม่ได้

เธอจะขาดไปในเรื่องของพลังการต่อสู้

นั่นพูดแล้ว แม้ว่าผมจะบอกให้เธอซ่อนที่ไหนบางแห่ง ไม่มีที่ปลอดภัยในฟาร์มมนุษย์

“อยากจะมาด้วยกันกับพี่มั้ย?” (มาโกโตะ)

“...นั่นโอเคมั้ย?” (โมโมะ)

ในท้ายที่สุด สิ่งเดียวที่ผมคิดได้คือปกป้องเธอในที่ที่ผมเอื้อมถึง

มากที่สุดของทั้งหมด ตัวผมเองอยู่ในความรีบที่นี่

ผมอยากจะรู้เกี่ยวกับสภาพของฮีโร่ที่กำลังจะถูกประหาร

“ไปกันเถอะ” (มาโกโตะ)

“ค่ะ” (โมโมะ)

โมโมะและผมจับมือกับ ผมใช้ซ่อน และรีบไปที่ปราสาทลอร์ดปีศาจ

◇◇

“หืมม ไปต่อไกลกว่านี้ไม่ได้ หือห์…” (มาโกโตะ)

“...มันจะเป็นเรื่องยาก” (โมโมะ)

ตอนนี้เราอยู่ในเนินเขาที่สูงขึ้นมานิดหน่อยใกล้กับเมืองที่อยู่ใกล้ปราสาท

ปราสาทถูกล้อมโดยคูน้ำและกำแพง

อย่างไรก็ตาม แต่แทนที่จะเรียกมันว่ากำแพงที่ปกป้องคนภายนอก มันเหมือนกับมันจะแยกว่า ‘จากที่นี่ไปเป็นที่พิเศษ’

แล้วก็ ส่วนใหญ่ที่อยู่ในบริเวณนี้เป็นปีศาจ

มีเอลฟ์และดวาร์ฟด้วย ที่ดูเหมือนจะเป็นทาสของปีศาจ

ยังมีทาสมนุษย์ด้วย

พวกเขาทั้งหมดจะสวย มีร่างกายที่ยอดเยี่ยม หรือนิสัยที่ดูได้ง่าย

(มันจะเป็นการยากสำหรับชั้นและโมโมะที่จะปนไปกับพวกเค้า…) (มาโกโตะ)

ผมระงับอารมณ์ที่ใจร้อนของผม และมีสมาธิกับการรวบรวมข้อมูลด้วยมองไกลและเงี่ยหู

ปีศาจพูดดัง และผมฟังการสนทนาของพวกเขาได้ง่ายด้วยเงี่ยหู

ผลคือผมเรียนรู้บางอย่าง

– ตอนนี้ไบฟรอนไม่อยู่

– การประหารจะมีขึ้นเมื่อไบฟรอนกลับมา

– ฮีโร่ 3 คนจะถูกประหาร (ไม่รู้ชื่อ)

(ลอร์ดปีศาจไม่อยู่เป็นทั้งโชคดีและโชคร้าย หือห์…) (มาโกโตะ)

ผมก็ยังได้ยินบางอย่างที่น่าสนใจด้วย

การสนทนาของปีศาจบางคน

“เฮ้ เกี่ยวกับฮีโร่ที่ถูกจับ และอยู่ที่พลาซ่า ไม่ใช่เราควรประหารพวกมันเดี๋ยวนี้เหรอ?”

“แก…แกไม่รู้เหรอ? ถ้าแกฆ่าฮีโร่ {ฮีโร่คนต่อไป} จะเกิดขึ้น รู้มั้ย? เพราะทั้งหมดเทพธิดาจะมอบสกิลให้กับฮีโร่ใหม่ นั่นทำไมมันดีกว่าที่จะจับฮีโร่โดยไม่ฆ่า”

“แต่ เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูดเองไม่ใช่เหรอว่า ‘ฆ่าฮีโร่’ ใช่มั้ย?”

“อ้าา เราเห็นว่าต้องฆ่าฮีโร่ {บางคน} อย่างแน่นอน ดังนั้นไบฟรอน-ซามะได้ไปหาเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเพื่อยืนยัน”

“เราแค่นำฮีโร่ที่ถูกจับไปหาเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่ได้เหรอ…?”

“แก…พูดบ่างอย่างอย่างการพาพวกฮีโร่ชั้นต่ำไปหาเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเหรอ ที่นานๆที่จะแสดงตัวน่ะนะ…? ชั้นจะไม่รับผิดชอบกับการลงโทษอะไรก็ตามที่แกจะได้หลังจากทำอย่างนั้นนะ รู้มั้ย?”

“น่ากลัว น่ากลัว ยังไงซะ เพราะทั้งหมดแม้แต่เราก็ไม่เคยเห็นเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ”

“แค่ฟังเสียงนั้นทำให้ชั้นสั่นแล้ว”

“ตอนนี้เหมือนนายพูดถึงมัน มันดีกว่าที่จะจับฮีโร่เป็นๆ ใช่มั้ย…?”

“ใช่ ชั้นนเพิ่งบอกแกเมื่อกี้นี้ ใช่มั้ย?”

“งั้น ทำไมอัศวินสีดำเคน-ซามะฆ่าฮีโร่ทันทีล่ะ?”

“แก…ไม่มีทางที่เคน-ซามะจะทำการตัดสินใจที่มีเหตุมีผล ใช่มั้ย?”

“อ้า ใช่ เพราะทั้งหมดบุคคลนั้น มีน็อตหลายตัวหลวม”

“ใช่… เค้าเป็นบุคคลที่น่ากลัวเท่าเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะในความรู้สึกที่ต่างไป”

มันเป็นการสนทนาแบบนั้น

(เข้าใจแล้ว…)

งั้นนั้นเหตุผลที่พวกเขาไม่ประหารพวกเขาทันที

แต่ในท้ายที่สุด ผมไม่รู้ว่าอาเบลอยู่ในกลุ่มนั้นมั้ย

แล้วก็ สาวกคนเก่าของโนอาห์-ซามะมีชื่อเสียงที่ไม่ดี

ผมสงสัยว่าเขาเป็นคนอย่างไร…

ผมรู้สึกอยากเจอเขา และรู้สึกไม่อยาก…

“มาโกโตะ-ซามะ…มันเป็นยังไง?” (โมโมะ)

โมโมะกินผลไม้ที่ดูเหมือนแอปเปิ้ลที่เราเจอระหว่างเดินไปรอบ

ขอโทษ นั่นเป็นอาหารเดียวที่เรามี

“ชั้นคิดเกี่ยวกับการจะไปตอนคืนนี้” (มาโกโตะ)

“ค-คืนนี้?!” (โมโมะ)

“ใช่ เพราะทั้งหมด มันดูเหมือนทุกคนหลับตอนกลางคืน

เรามาถึงใกล้กับปราสาทลอร์ดปีศาจเมื่อวาน

ผมได้เฝ้าดูปราสาทลอร์ดปีศาจและบริเวณใกล้ปราสาททั้งวัน

มีน้อยที่เดินตอนกลางคืน

ผมจะสร้างหมอกด้วยเวทมนตร์ และแอบเข้าไปแบบนั้น

มีคนเฝ้าระวัง แต่พวกเขาขาดความรู้สึกว่าอันตรายแบบใดๆ และอู้

น่าจะไม่มีใครจะโจมตีพวกเขา

ผมคิดว่าฮีโร่ได้โจมตีปราสาทลอร์ดปีศาจ แต่พวกเขาเห็นว่าไม่แม้แต่จะเข้าใกล้ปราสาท

พวกจะสามารถชนะแม้แต่กองทัพลอร์ดปีศาจได้ไหนแบบนี้…?

ระหว่างที่ผมรู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องนี้…ผมรอให้กลางคืนมา

“เวทย์น้ำ: [หมอก]” (มาโกโตะ)

พระอะทิตย์และพระจันทร์ไม่สามารถถูกเห็นเพราะเมฆสีดำสนิท

มันน่าจะตีสาม

ผมเข้าหาเมืองของปีศาจระหว่างที่ใช้ซ่อน

ถ้าฟูเรีย-ซังอยู่ที่นี่ ผมใช้คำสาปหลับได้

ยังไงซะ ผมขอบางอย่างที่ไม่อยู่ที่นี่ไม่ได้

เราจะถูกจับโดยคนเฝ้าประตูรั้ว ถ้าเราผ่านประตูรั้วเข้าไป ดังนั้นเราได้ไปทางคูน้ำและกำแพง

ผมสร้างทางในอากาศด้วยเวทมนตร์น้ำ และเคลื่อนไหวโดยเดินบนน้ำ

ผมได้จับมือกับโมโมะตลอดเวลา

หน้าของเธอแข็งจากความตึงเครียด

(ชั้นควรจะสอนสกิลสงบใจกับเธอ) (มาโกโตะ)

จุดที่ผมควรจะสำนึกในครั้งหน้า

ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น เราได้แทรกซึมเข้าเมืองสำเร็จ

ที่ตรงกลางของเมือง มีปราสาทลอร์ดปีศาจที่ถูกเห็นได้ผ่านหมอก

ผมได้ยินว่าการประหารฮีโร่จะทำที่หน้าปราสาทลอร์ดปีศาจ

มีแสงเวทมนตร์ตามถนนที่ส่องสว่างถนนของเมืองปีศาจ

โมโมะและผมเดินผ่านซอยหลังมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

ตรวจจับเห็นศัตรูมากไปมาก ดังนั้นผมกลัวและหยุดใช้มัน

ผมพึ่งพาแค่ฟังชั่นต์ระวังอันตราย ขณะที่ผมเล็งไปที่กลางเมือง

นี่เป็นที่ผู้ก่อการร้ายรู้สึก เมื่อพวกเขาแทรกซึมแค้มป์ศัตรูเหรอ?

มีปีศาจเดินไปรอบๆ แต่ผมสามารถจะจัดการกับมันได้โดยหมอกหนาและซ่อน เรามาถึงที่ที่ดูเหมือนพลาซ่าอย่างปลอดภัย

〈โมโมะ…เธอโอเคมั้ย?〉 (มาโกโตะ)

〈ค-ค่ะ…แต่หนูกลัวนะ〉 (โมโมะ)

เราซ่อนอยู่ในเงาของตึก และพูดในเสียงที่เบาขณะที่เราตรวจสภาพของพลาซ่า

โมโมะจับมือผมแน่นอน และผมก็ทำอย่างเดียวกัน

มีประมาณ…มอนสเตอร์ 10 ตัวในฐานะผู้เฝ้าระวัง

มีการ์กอย

ช่างมีปัญหา

ผมเห็นกรงจำนวนหนึ่งตรงกลางของพลาซ่า

ผมเห็นคนข้างในได้

(ชั้นควรทำยังไงดี…?) (มาโกโตะ)

การ์กอยนั่งบนเสาใหญ่ที่อยู่ที่นี่ที่นันที่พลาซ่า

พวกมันมองเห็นทั้งพลาซ่า และมันดูเหมือนยากที่จะโจมตีพวกมันไม่ทันตั้งตัว

หืมม ผมอยากจะทำอย่างระวัง แต่ผมไม่อยากอยู่นาน

ผมควรจะทำอย่างไร…?

“[เงี่ยหู]” (มาโกโตะ)

การ์กอยคุยกับอยู่ ผมเลยฟัง

“เฮ้ หมอกวันนี้หนาว่ะ”

“ใช่ มันเป็นวันที่ไม่น่าพึงพอใจ ตัวของชั้นแฉะไปหมดและมันรู้สึกแย่”

“อาา ชั้นอยากจะทำให้ตัวของชั้นแห้งด้วยกองไฟหรืออะไรบางอย่าง…”

“เห็นด้วยเต็มที่ อยากจะพักสั้นๆมั้ย?”

“แต่เราจะถูกดุโดยเรื่องนั้นนะ รู้มั้ย?”

“เราเพียงแค่จะทำให้แห่งที่กองไฟชั่วโมงสั้นๆเอง มันจะทำให้ใจเราโล่ง และมันจะอนุญาตให้เรามีสมาธิมากขึ้น ในการดู”

…การ์กอยเป็นมอนสเตอร์ที่มีจิตใจ

งั้นพวกมันเกลียดความชื้น หือห์

“[หมอก]” (มาโกโตะ)

สำหรับตอนนี้ ผมจะทำสิ่งที่ศัตรูเกลียด

“อึก! หมอกหนาขึ้นอีก”

“ชั้นทนนี่ไม่ได้แล้ว! ชั้นจะไปพัก!”

“อ้า! นั่นไม่แฟร์เลย! ชั้นอยากจะไปด้วย!”

“เฮ้ย! อย่างน้อยทิ้งบางคนไว้เซ่!”

“งั้นนายอยู่ ผู้นำ!”

“อย่ามาล้อเล่นนะ! ชั้นเป็นเจ้านายที่นี่นะ!”

พวกการ์กอยจากไป

มันดูเหมือนพวกมันจะทิ้งไว้อย่างน้อยหนึ่งตัว แต่ถ้าผมเลี้ยวกว้างๆ ผมไปถึงกรงโดยไม่ถูกสังเกตได้

การ์กอยที่ต้องอยู่ข้างหลังบ่นและไม่มีสมาธิกับการเฝ้าของมันเลยซักนิด

พวกมันละเลยงานสุดขีด แต่นั่นโชคดีสำหรับผม

ผมเคลื่อนไหวอย่างช้าๆผ่านหมอกหนาด้วยซ่อนและเข้าหากรง

ข้างในกรง มีชายที่ถูกใส่ตรวนทั้งมือและเท้า และทั้งตัวของเขาถูกมัดในโซ่

เขาดูเหมือนเขาหลับ แต่เมื่อผมเข้าใกล้ เขาตื่นขึ้นในไม่นาน

ชายชี้ตาที่ระวังมาที่ผม

“นาย…เป็นมนุษย์?”

ชายทำหน้าที่ส่งสัย

“ชั้นมาเพื่อช่วยนาย” (มาโกโตะ)

“?!”

ผมพูดนี่ตรงๆ แต่ชายเปิดตาของเขากว้าง

“นั่นจะช่วยชั้นได้มากเลย…แต่กรงนี้เป็นบางอย่างที่คนสนิทของลอร์ดปีศาจ ชูริ สร้างด้วยเวทย์มืด มันยากที่จะเปิด—”

ผมไม่รอเขาพูดเสร็จและนำมีดของโนอาห์ออกมาจากเอว

*คลิ้ง*

ใบมีดของมีดทำเสียงสั้นๆ และซี่กรงขาด

“หือห์?”

ผมเมินชายที่ตกใจ เข้าไปในกรง ตัดโซ่และตรวน

ผมพยายามจะจับพวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะไม่ส่งเสียง แต่มันหนักมากผมเกือบจะทำพวกเขาหล่น แต่โมโมะสนับสนุนผม

“โอเคมั้ย มาโกโตะ-ซามะ?” (โมโมะ)

“เธอช่วยพี่นะนั่น โมโมะ” (มาโกโตะ)

“ม-ไม่มีปัญหา…” (โมโมะ)

ดูเหมือนโมโมะมีแรงมากกว่าผม

นี่มันเศร้า

“นาย…แค่นายเป็นใครบนโลกนี้…”

“ผมพูดกับชายที่ตกตะลึง

“ชื่อของชั้นคือมาโกโตะ ชั้นมาที่นี่ภายใต้คำทำนายของอัลเธน่า-ซามะ และมาเพื่อช่วยนาย ฮีโร่ นายเป็นฮีโร่ ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมถาม

ได้ยินคำหนี หน้าของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจัง

“ชั้นเป็นฮีโร่ดินโวล์ค ขอบคุณ นายช่วยชั้นนะนั่น ชั้นมีสหายอยู่ในกรงอื่น ได้โปรดช่วยพวกเค้าด้วย” (โวล์ค)

มันไม่ใช่อาเบล

แต่มีคนอื่น

แล้วที่นี่ล่ะ?

“เข้าใจแล้ว นายเป็นสหายของฮีโร่มั้ย?” (มาโกโตะ)

“ใช่ นั่นถูกแล้ว… คนที่ถูกจับที่นั่นคือฮีโร่ไม้จูเลียตต้า และฮีโร่สายฟ้า {อาเบล}”

“?!”

ผมปั้มหมัดในใจของผม

{ผมได้ทำการติดต่อกับผู้กอบกู้อาเบลสำเร็จ}

 

ขอบคุณสำหรับเงิน 75 บาท จาก คุณวีรภัทร
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 175/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: "wayuwayu แปล" Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord