24 เรื่องราวในอดีตอันยาวนานของยักษ์

24 เรื่องราวในอดีตอันยาวนานของยักษ์

“เดี๋ยว”

เสียงที่งดงามได้กังวาน

แต่แค่, มันไม่ใช่เสียงที่ปรกติจะได้ยินในหัว, แต่มันเป็นอะไรที่ผมได้ยินจากหูโดยตรง

ที่ทำผมตกใจที่สุดคือ…

“...เสียงนี้…โนอาห์-โอโจ้ซามะ*?”
*TLN ท่านคุณหนู

มันดูเหมือนว่ายักษ์ก็ได้ยินมันด้วย

ยักษ์ที่ไร้สีหน้าจนถึงตอนนี้ได้ตกใจ

ผมถูกจับอยู่ที่มือของยักษ์

ม-มันเจ็บ

“ห-หยุดนะ เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นผู้ศรัทธาชั้น” (โนอาห์)

“...โอ้…เช่นนั้นหรอ…ข้าขอโทษ”

เขาปล่อยผมทันที

เขาถือผมไว้ข้างบน, ผมจึงจบที่การหล่นมาหลายเมตร

“โอ้ย โอ้ย” (มาโกโตะ)

ผมหล่นไปที่ก้น

ยังไง, นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่

“ท่าน-เทพธิดา” (มาโกโตะ)

ผมเซระหว่างยืนขึ้นและเรียกเธอ

“ฟุฟุ! ซาบซึ้งซะ, มาโกโตะ ไม่ดีใจหรอที่เป็นผู้ศรัทธาชั้น?” (โนอาห์)

“อืม, เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” (มาโกโตะ)

“...พวกข้าคือไททันที่รับใช้เทพเจ้าไททัน ถ้าเจ้าเป็นผู้ศรัทธาของท่าน-โนอาห์, เจ้าก็เป็นดั่งครอบครัว”

“...อ-อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)

มันฉุกละหุกจนผมตามเหตุการณ์ไม่ทันแล้ว, แต่ยักษ์ตัวนี้ดูเหมือนจะเป็นไททันและเป็นพวกพ้องกับเทพธิดา

ด้วยเหตุนั้น, ยักษได้ใจเย็นลงด้วยคำพูดของเทพธิดา

แต่ผมอยากให้ท่านช่วยผมเร็วกว่านี้นะ

แม้ปรกติท่านจะพูดออกมาทันที

“ท่าน-เทพธิดา, ขอบคุณมากครับ” (มาโกโตะ)

แต่ผมต้องแสดงความขอบคุณก่อน

ผมคิดจริงๆว่าผมจะตาย

“นายมันแมว-ขี้กลัว หือห์, มาโกโตะ, ไททันจะกินแต่สิ่งที่โตมาจากดิน มันไม่มีทางที่พวกเค้าจะกินมนุษย์” (โนอาห์)

“เอ๋? จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

“...ใช่…ข้าไม่กินเนื้อ”

ยักษ์เป็นมังสวิรัติ

ถ้ามันเป็นแบบนั้น, อย่ามองพวกเราด้วยสายตาที่หิวโหยสิ

ผมรู้สึกเหมือนชีวิตได้สั้นลง

“แต่ทำไมนายส่งนีน่า-ซังบินไป?” (มาโกโตะ)

“...เธอโจมตีข้ากระทันหัน, ข้าเลยตกใจ…แต่ข้าแค่จะผลักเธอเบาๆนะ”

นั่นทำระดับเงินร่วงด้วยการโจมทีที่เธอไม่อาจตอบโต้ได้

ปู๋ยักษ์นี่ค่อนข้างเหลือเชื่อ

“ออ้า, มาโกโตะ, ปู่, ดูเหมือนเวลาชั้นจะหมดแล้ว ชั้นปล่อยที่เหลือให้เธอนะ

หลังจากที่เทพธิดาพูดสิ่งนี้, ผมไม่ได้ยินท่านอีกต่อไป

คาดหวังให้ผมทำอะไรล่ะ ตรงนี้?

ปู่ยักษ์พยักหน้าด้วยเหตุผลบางอย่าง

“เฮ้ย, ท่าน-ทักกิ!” (ฟูจิวาระ)

“เฮ้, เจ้ายักษ์! ถอยไปจากมาโกโตะนะ!” (ลูซี่)

หือห์?

ฟูจิ-ยังและลูซี่ที่สมควรจะหนีได้กลับมา

แต่ผมบอกพวกคุณชัดเจนแล้วว่าให้หนีนะ

“ท-ท่าน-ทากัตซูกิ?! นายตัดนิ้วของยักษ์ด้วยมีดนั่นเหรอ?!” (นีน่า)

นีน่า-ซังส่งเสียงช็อก

อา, ใช่

“อืม, ขอโทษ ที่ตัดนิ้วนาย…นายแปะมันกลับที่ได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

“...ข้าไม่ถือ…มันจะงอกใหม่หลังจาก 10,000 ปี”

“ด-ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น” (มาโกโตะ)

นั่นเป็นเวลานาน, แต่ดูเหมือนเขายกโทษให้ผม

“””...”””

ทุกคนแข็งทื่อเมื่อเห็นผมพูดกับยักษ์ธรรมดา

“มันโอเค, ทุกคน ยักษ์นี้เป็นมิตร” (มาโกโตะ)

◇◇

ผมอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างเทพธิดาและยักษ์

“อะไรนะ, งั้นเจ้านี้ก็เป็นพวกพ้องของเทพธิดาที่นายเชื่อ, ท่าน-ทักกิ?” (ฟูจิวาระ)

“เดี๋ยว, มาโกโตะ ชั้นไม่ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย เรื่องที่นายเป็นผู้ศรัทธาของเทพมาร!” (ลูซี่)

“ท-ท่าน-ลูซี่? พูดแบบนั้นตอนเราอยู่ที่หน้า…” (นีน่า)

ทุกคนตกใจ

“...พวกข้าไททันเป็นผู้ปกป้องของเทพเจ้าไททัน…แต่เจ้านายเราแพ้ในสงคราม, และดังนั้น, เทพเจ้ายักษ์ที่พวกข้าเป็นหนึ่งในนั้น ได้ท้าทายดินแดนแห่งพระเจ้าและช่วยพวกท่าน”

“กิกันโทมาเชีย, หือห์” (นีน่า)

“เข้าใจแล้ว, พวกพวกคุณสู้กับเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์, พวกคุณถูกตรีตราว่าเป็นมาร” (ฟูจิวาระ)

นั่นบทสนทนาเรื่องตำนาน

ปู่นี่, อยู่มานานแค่ไหนแล้วนะ?

“...ชันถูกผนึกเมื่อ 15,000,000 ปีก่อน”

เขาอ่านใจผม

น่ากลัว

มันนานซะจนแม้แต่จินตนาการก็คิดไม่ออก

“ใช่, คุณบอกว่าหิว?” (มาโกโตะ)

มาเปลี่ยนหัวข้อดีกว่า

ผมเห็นลูซี่ที่อยู่ข้างหลังตัวสั่นเพราะนั่น

มันโอเค, ปู่นี่กินแต่ผัก

“ฟูจิ-ยัง, นายมีอะไรเช่นขนมปังหรือผลไม้มั้ย?” (มาโกโตะ)

“ช-ใช่, ชั้นมี” (ฟูจิวาระ)

ผมให้เขาเอาอะไรก็ได้ที่เขามีในเวทมนตร์จัดเก็บ

“...โอ้อ, ลำลึกความหลังจัง… พอมาคิดว่าจะได้กินพรจากดินอีกครั้ง”

ปู่ยักษ์กินขนมปังและกลุ่มแอปเปิ้ลอย่างดีใจ

ฟูจิ-ยัง ยังให้ไวน์เค้าบางส่วน, และเขาดื่มด้วยความยินดี

“...ต้องให้คำขอบใจของข้า”

ตัดสินจากขนาดตัวเขา ผมคิดว่านั่นอาจจะไม่พอกิน, แต่ดูเหมือนเขาพอใจแล้ว

ยักษ์มองลงมาที่เรา

“...สาวของเผ่าสัตว์มนุษย์…ขอโทษเรื่องก่อนหน้า”

“ม-ไม่, ยังไงชั้นก็เป็นคนโจมตีก่อนไง!” (นีน่า)

นีน่า-ซังปั่นป่วน

“...ข้าจะมอบการปกป้องของพระเจ้าของเทพเจ้ายักษ์แห่งดินให้เจ้า”

“เอ๋?” (นีน่า)

นีน่า-ซังถูกปกคลุมไปด้วยแสงในทันใด

“โออ้, ชั้นรู้สึกเหมือนพลังกำลังพลุ่งพล่านในตัวชั้น” (นีน่า)

นีน่า-ซังมองร่างกายของเธอด้วยความอยู่ไม่สุข

“มาดูซิ…นี่แหน่ะ!” (นีน่า)

นีน่า-ซังเตะก้อนหินใกล้ๆเบาๆ

ในทันใดนั้น, มันเปลี่ยนเป็นก้อนหินยักษ์และบินไปโดยกระแทกกับต้นไม้รอบๆ

“อุว้าา, สุดยอด” (ลูซี่)

“ทำงั้นได้ไง, ท่าน-นีน่า?” (ฟูจิวาระ)

“ม-ไม่, ชั้นแค่จะลองนี่นิดหน่อย, แต่นี่มันสุดยอดจริงๆ” (นีน่า)

เธอเตะข้างไปที่ลม

ผมประทับใจที่เธอหมุน3ตลบกลางอากาศได้แบบนั้น

อา, ทันทีที่เธอถึงพื้น, แอ่งดินได้ถูกสร้างขึ้น

ดูเหมือนนีน่า-ซังตกใจความสามารถตัวเอง

“...ต่อไปเป็นเจ้าที่มอบอาหารให้ข้า, หือห์”

ดวงตาที่ใหญ่ตรงไปที่ฟูจิ-ยัง

“ถ้าเป็นเรื่องนั้น, ท่าน-เทพเจ้ายักษ์! ท่านมอบนิ้วที่ถูกตัดนั่นให้ผมจะได้มั้ย?” (ฟูจิวาระ)

ดูเหมือนว่าเค้าจะชอบนิ้วของยักษ์ที่ถูกตัดออกมากกว่า

ลูซี่และนีน่าแสดงสีหน้าสงสัย

พวกเขาต้องคิดว่ามันเป็นรสนิยมที่แย่

“...ถ้าเจ้ายินดีกับของแบบนั้น, เอาเลย”

“ผมซาบซึ้งใจ-เดสุ โซ!” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังคงไม่เอาบางอย่างโดยไม่มีเหตุผม, ดังนั้นเขาต้องมีมันแน่

เข้าจับมันเหมือนมันมีมูลค่าและเก็บมันไว้ในเวทมนตร์จัดเก็บ

“...ต่อไปเป็นสาวเอลฟ์, หือห์”

“...ค-ค่ะ” (ลูซี่)

ลูซี่จับแขนเสื้อผม ประหม่า

เธอดูเหมือนเธอยังกลัวอยู่

“...มันดูเหมือนเจ้าจะควบคุมเวทมนตร์ของเจ้าเองไม่ได้”

“ท-ท่านบอกได้?” (ลูซี่)

“...โดยการดู มานาที่เหมือน-พายุ, ใช่”

งั้นเธอเป็นพายุจริงๆ

ผมจำครั้งนั้นครั้งหนึ่งที่ผมทำเป็นจังหวะเดียวกันกับเธอได้

“...ให้ข้ายืมไม้เท้าหน่อย”

“นี่เหรอ?” (ลูซี่)

ลูซี่มอบไม้เท้าไม้ที่เธอใช้อยู่ตลอดให้เขา

มันจะไม่หักเหรอ

ยักษ์ได้ดึงเส้นผมออกมาและพันมันรอบไม้เท้า

ผมของยักได้เปลี่ยนเป็นคำเขียนด้วยแสงและถูกดูดเข้าไปในไม้เท้า

“...คืนไป…ด้วยนี่, เจ้าจะมีเวลาที่ง่ายขึ้นกับเวทมนตร์ดิน”

“ข-เข้าใจแล้ว” (ลูซี่)

ลูซี่ได้ไม้เท้าของเธอคืนและสวดอย่างลังเล

“[เวทมนตร์ดิน: เอิร์ท บุลเล็ต]” (ลูซี่)

ก้อนหินยักษ์ที่ขนาดไม่แพ้ของนีน่า-ซังก่อนหน้าได้ถูกยิงออกไป

“เอ่อย้า!” (นีน่า)

มันผ่านไปใกล้ที่นีน่า-ซังอยู่มาก

“ช-ชั้นขอโทษ!” (ลูซี่)

ถ้างั้นที่ไร้การควบคุมก็ยังไม่ได้รับการรักษา, หึห์

แต่เวทมนตร์ดินที่เธอไม่สามารถใช้งานได้ในตอนฝึกได้ใช้งานอย่างง่ายดาย

เธอต้องได้ไอเท็มที่ค่อนข้างดีแน่ๆ

“ฟุว้าาาา…” (ลูซี่)

ลูซี่มองดูไม้เท้าขณะที่สั่น

ดูเหมือนเธอจะประทับใจ

“...งั้น, หมดแล้ว”

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

เดี๋ยว, แล้วผมล่ะ?!

“เดี๋ยว! มาโกโตะเป็นคนที่ลำบากที่สุดนะ!” (ลูซี่)

ลูซี่โมโหไปกับผม

“...เจ้าได้การปกป้องของพระเจ้าจากโนอาห์-โอโจ้ซามาและลังได้สมบัติศักดิ์สิทธิ์จากเธอ, แล้วเจ้ายังต้องการอีกเหรอ?...ความโลภมากจะทำลายเจ้า…”

หืมม, เมื่อคุณพูดมาขนาดนี้…

คุณบอกให้ผมพอใจกับที่ผมมีอยู่?

“...ถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือ, เรียกข้าผ่านโนอาห์-โอโจ้ซามะ ข้าจะช่วยเจ้าแต่เพียงแค่ครั้งเดียวนะ”

โออ้! ตัวละครสนับสนุนงั้นเรอะ?

ถ้าผมตกอยู่ในปัญหามาให้เขาช่วยดีกว่า

{พูดสิ่งที่คุณต้องการ}

{ไม่พูดมันตอนนี้} ←

โอ้, มันเป็นซักพักแล้วที่มีตัวเลือกจาก [ผู้เล่นอาร์พีจี] มา

แต่ผมยังไม่มีความาปรารถนาอะไรตอนนี้แฮ๊ะ

ไม่, ผมมีอย่างนึง

“คุณช่วยท่าน-โนอาห์จากวิหารทะเลลึกได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

“...ข้าทำไม่ได้…เพื่อที่โนอาห์-โอโจ้ซามะจะได้พลังกลับคืนมา, มันต้องการผู้ศรัทธาไปสู่วิหารทะเลเลึก…แม้ว่าข้าช่วยท่าน, พลังของท่านก็จะยังไม่กลับคืนมา”

ดูเหมือนมันจะมีข้อแม้อยู่

ผมไม่ได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย, ท่าน-เทพธิดา

ปู่ยักษ์หัวเราะเบาๆ

“...ใช้ความปรารถนาเพื่อเจ้านายแทนที่จะเป็นตัวเองเป็นการอุทิศตนที่ดี

ผมถูกชื่นชม

ดูเหมือนทางเลือกจะถูกต้องแล้ว

“...ข้าจะให้คำแนะนำเจ้าอย่างนึง”

“คำแนะนำ?” (มาโกโตะ)

“...ภาษาสปิริตของเจ้า, นั่นมันภาษาของเทพเจ้า หยุดมันซะ”

อ-โอเค…

แต่ผมใช้เวทมนตร์สปิริตไม่ได้ถ้าผมหยุดพูดภาษาสปิริตนะ

“...ภาษาสปิริตมีความหมายเมื่อไททันใช้มัน ถ้าเจ้าอยากจะใช้พลังของสปิริตในร่างมนุษ์, เจ้าต้องมองเห็นสปิริตเพื่อที่จะสนทนากับพวกเขา, และเข้าใกล้พวกเขา”

“แต่ผมมองไม่เห็นพวกเขานะ” (มาโกโตะ)

ถ้าผมทำได้, ผมคงจะไม่มีเวลายากๆแบบนี้

“...ดู”

เขาจับหัวผม

มานาแปลกประหลาดแผ่เข้ามาในตัวผม

นี่มันใช้เป็นจังหวะเดียวกัน

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

ข้างหน้าผมมีลำแสง

เขียว, น้ำเงิน, เหลือง, ขาว; ผมถูกรายล้อมไปด้วยแสงสีต่างๆ

ผมไม่เคยเห็นหิ่งห้อยใจโตเกียว, แต่ถูกรายล้อมด้วยมันคงจะรู้สึกเหมือนสิ่งนี้

แสงได้หายไป

มือของยักษ์แยกออก

“...เจ้าเห็นรึยัง?”

ผมเห็น

งั้นนั่นคือสปิริต, หือห์

จำนวนไม่น้อยเลย

“...ผู้คนที่ไม่มีความสามารถมองไม่เห็นมัน… มันดูเหมือนเจ้าจะถูกชื่นชอบโดยสปิริต”

“...ภาษาสปิริตคือคำสั่งจากไททัน…สปิริตไม่ชอบให้ใครมาสั่ง”

“...มองดูสปิริต, คุยกับพวกเขา, แล้วเข้าใกล้พวกเขา”

“...ทุ่มเทตัวเจ้าซะ”

“ขอบคุณมากครับ” (มาโกโตะ)

เขาสอนผมหลายอย่างที่จะช่วยผม

“ถ้างั้น, ลาก่อน”

ยักษ์ได้หายไปในพื้น

โดเนทได้ครับ ขอบคุณมากครับ
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน