ตอนที่ 14 .. “ ยิ่งใกล้ ยิ่งไกล ”

ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ

    เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา

ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีรัก - เอิร์น สุรัตน์ติกานต์

https://www.youtube.com/watch?v=yNYDfMPwiYU

ขอขอบคุณ คุณ เอิร์น สุรัตน์ติกานต์ จาก ค่าย แกรมมี่ ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก

ตอนที่ 14 .. “ ยิ่งใกล้ ยิ่งไกล ”

     หลังจากที่กุ้งไซร์ซอกคอนุ่นจนรอบอยูนาน หอมแก้มทั้งซ้ายและขวา ก็เรื่อยลงมาจนถึงหน้าอก กุ้งได้แหวกและแบะเสื้อออก จนกุ้งทนไม่ไหวที่จะล่วงเกินบางอย่างของนุ่น นั่นก็คือเต้าทั้งสองข้าง นอกจากจูบ โลมเล้าด้วยจมูก กุ้งยังใช้ปากดูดและลิ้นโลมเล้าเต้าทั้งสองข้าง จนนุ่นทนไม่ไหวต้องครางซี๊ดออกมาแบบหมดยางอายเลยทีเดียว

“โอ๊ว ซี๊ด พี่กุ้งขา นุ่นๆ ไม่ไหวแล้ว จะทำอะไรรีบทำเถอะค่ะพี่ นุ่นไม่ไหวแล้ว ทูนหัว”

     นุ่นร้องขอแบบหมดยางจริงๆ เพราะมือไม้สั่นไปหมดแล้ว ลืมนึกถึงศักดิ์ศรีของตัวเองไปเลย เมื่อได้ยินแบบนั้น กุ้งจึงไม่รอช้า ปล่อยปากจากเต้าทั้งสองข้าง เลื่อนลงไปด้านล่าง และถลกกระโปรงของนุ่นขึ้นมา แล้วดึงบิกินี่ตัวน้อยของนุ่นลงอย่างช้าๆมาจนถึงน่องและข้อเข่า ใช้ลิ้นเข้าไปกระตุ้นปากถ้ำตรงจุดสำคัญ นุ่นยังคงเอามือจิกไปที่ผมของกุ้ง เพราะอารมณ์เธอเตลิดไปหมดแล้ว กุ้งใช้ลิ้นชอนไชตรงนั้นได้สักพักใหญ่ “ซี๊ด โอ๊วพี่ขาหนูใจจะขาดแล้วรีบๆใส่เข้ามาเลย หนูไม่ไหวแล้ว” นุ่นร้องขออีกครั้งด้วยความอยาก

   กุ้งจึงลุกขึ้นและรีบดึงเชือกรัดกางเกงเลอยู่ออก ปลดล๊อกให้กางเกงล่วงลงไปกับพื้น น้องชายที่กำลังตื่นตัวกำลังจะได้ใช้งาน นุ่นไม่รอช้าเอื้อมมือขวาไปคว้ากับน้องชายที่กำลังตื่นตัวนั้นมาจัดการทันทีด้วยปาก ด้วยความที่กุ้งไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นแบบนี้และสวรรค์คงไม่เป็นใจที่จะให้กุ้งทำชั่วมากไปกว่านี้เช่นกัน จึงทำให้กุ้งไม่สามารถขยี้สวาทนุ่นได้ในคืนนี้ เพราะความหนาวเย็นของธรรมชาติก็เป็นได้ พอกุ้งลุกขึ้น ขณะที่นุ่นกำลังบริการให้อยู่จนใกล้ถึงจุดสุดยอดนั้น นุ่นก็หนาววูบขึ้นมาทันที รู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมา เห็นตัวเองกำลังอมน้องชายกุ้งอยู่ตรงหน้า นุ่นตกใจมาก ว่าทำลงไปได้ยังไง ทำไมตัวเองถึงเป็นแบบนี้

     จังหวะนั้นกุ้งเสร็จพอดี ทำให้ลาวาไหลทะลักเข้าปากของนุ่นอย่างแรง นุ่นดึงปากออกจากตัวกุ้งและเบือนหน้าหนี จึงทำให้คราบลาวาที่เหลือ ไหลและกระเด็นไปยังร่างกายของนุ่นโดยเฉพาะปากถ้ำของเธอซึ่งเต็มไปด้วยลาวาที่ไหลไปรวมกองกันอยู่ตรงนั้น นุ่นมองไปที่ตัวเองต้องตกใจอีกเป็นครั้งที่สอง กระโปรงถูกถลกขึ้นมาอยู่ที่เอว จนเห็นของลับ ส่วนเสื้อนอนถูกแบะออกจนเห็นเต้าทั้งสองข้าง และที่สำคัญกุ้งยังคงยืนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าเธอ นุ่นจึงรีบผลักกุ้งออกไปอย่างแรงจนล้มลงก้นกระแทก และรีบลุกขึ้นวิ่งขึ้นเรือนทันที เข้าไปหมกตัวอยู่ที่ห้องน้ำ ปิดประตูและนั่งลงกับพื้นห้อง ตั้งสติให้ดีกว่านี้

     นุ่นเอามือล้วงเข้าไปแตะของลับตัวเอง รู้สึกว่าจะเปียกๆเหมือนมีน้ำอะไรไหลออกมา “ไม่ ไม่ ไม่นะ ไม่ใช่ มันต้องไม่ใช่อย่างที่ฉันคิด ฉันยังไม่เสียตัวให้กับเค้า ไม่..” นุ่นเอามือกุมศีรษะนั่งชันเข่าร้องไห้อยู่ในห้องน้ำคนเดียว เนื่องจากคิดมากและกังวล สักพักก็เอื้อมมือเปิดน้ำอุ่นชำระร่างกายที่เปื้อนลาวาพวกนั้น โดยที่ไม่ได้เปลี่ยนชุดเลย ไม่นานก็ปิดและนั่งนิ่งพิงข้างฝาโดยไม่พูดจาอะไรเลย

     ส่วนกุ้งหลังจากตั้งสติได้ ก็นึกย้อนไปเช่นกันว่าเมื่อกี้เขาทำอะไรลงไปบ้าง “นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย ไอ้กุ้ง ไม่น่าเลย อึ๊ย” กุ้งรีบดึงกางเกงเลขึ้นมา เอามือเช็ดคราบลาวาที่ค้างอยู่ให้หมดไป กุ้งพอจะจำอะไรได้บ้างลางๆถึงมันจะไม่เด่นชัดมาก แต่เขาก็จำการกระทำทุกอย่างได้ดีเลยทีเดียว ถึงแม้ว่าจะไม่ตั้งใจก็ตาม เพราะมันเป็นเหตุที่สุดวิสัยจริงๆกับเหตุการณ์ในครั้งนี้

     จะทำยังไงหละทีนี้ ต่อไปนี้จะเข้าหน้านุ่นติดได้ยังไง งานที่ทำด้วยกัน ก็ยังพึ่งเริ่ม กุ้งคิดมากและสับสนไปหมด ไม่รู้จะทำยังดีแล้วในตอนนี้ เนื่องจากกุ้งปักใจเชื่อว่าได้นุ่นเป็นเมียไปแล้ว เพราะคราบลาวาที่ติดค้างอยู่เป็นหลักฐานอย่างดี มัดตัวดิ้นไม่หลุดอย่างนั้น

***** ..... *****

     โรสพลิกซ้ายมาทางสามีเหมือนจะวืด มันว่างเปล่า เลยลืมตาขึ้นมากลางดึก “พี่กุ้งไปไหน ไฟห้องน้ำก็ไม่ได้เปิด” เธอจึงเปิดไฟหัวเตียง หยิบโทรศัพท์มาดูเวลา “ตี 3 ผัวฉันหายไปไหนเนี่ย” โรสเริ่มไม่สบายใจ จึงลุกออกมาจากที่นอน เปิดประตูเดินออกไปดูข้างนอกเผื่อจะนั่งทำงานอะไรอยู่ก็ได้ เธอคิดอย่างนั้น ก็ไม่มี

“ไปไหนของเขาเนี่ย” มองไปที่ชั้นวางรองเท้า “รองเท้าไม่อยู่ พี่กุ้งออกไปไหน และออกไปตอนไหนเนี่ย อะไรของเขานะ”

     กุ้งเปิดประตูเข้ามาพอดี เนื้อตัวมอมแมม หัวนี่ยุ่งไปหมด มีแต่เศษใบไม้ใบหญ้าเต็มไปหมด ไม่ได้สนใจอะไรใคร แม้แต่โรส เขาถอดรองเท้าและเดินผ่านโรสไปเหมือนกะเป็นอากาศ จนโรสแปลกใจ

“พี่กุ้ง พี่กุ้ง เป็นอะไรของเขาเนี่ย” เมื่อถามไม่ตอบ โรสนึกว่ากุ้งงอน จึงเดินตามเข้าห้องไปและปิดประตูกดล๊อกอย่างดี

“พี่กุ้งจะงอนอะไรหนูนักหนา แค่ไม่ให้ดูดนมเนี่ยนะ มามา มาดูดเลยหนูให้ก็ได้ หนูให้แล้ว จะได้หายทำหน้าแบบนั้น”

     โรสนอนลงที่เตียงและดึงชุดนอนของตัวเองลงมาครึ่งตัว ขณะที่กุ้งยืนปัดพวกเศษใบไม้ใบหญ้าจนหมด และนอนลงบนเตียงแบบคนไร้วิญญาณไม่รับรู้อะไรเพราะคิดเรื่องของนุ่นอยู่ โรสดึงมือซ้ายของกุ้งมาจับที่เต้าซ้ายตัวเอง

“เอาซิหนูให้แล้ว” เมื่อกุ้งเงียบก็นึกว่าโกรธ โรสก็เลยเอาใจสามี ขยับตัวไปใกล้ๆแล้วเอียงเต้าทางขวาไปใส่ปากให้เองเลย

     แต่มันก็ไม่เป็นผล ถึงเต้าจะเข้าไปอยู่ในปากก็จริง แต่ไม่มีปฏิกิริยาการดูดอะไรทั้งสิ้น โรสจึงดึงตัวเองขึ้นมาและดึงเสื้อขึ้น

“ตามใจอยากจะงอน จะโกรธก็เอาที่สบายใจเลย อุตส่าห์ง้อจนถึงขนาดนี้แล้ว เปิดเต้าใส่ให้ถึงปากขนาดนี้ ยังเล่นตัวอีก ก็ไม่ต้องเลย”

     โรสงอนและโมโหสามีที่ไม่พูดอะไรกับเธอเลย จึงปิดไฟหัวเตียงและดึงผ้าห่มมาปิดตัวทันที แล้วนอนตะแคงขวาหลับตานอน

%%%%% ----- %%%%%

     รุ่งเช้าวันใหม่มาถึง 7 โมงเช้านวลลุกขึ้นมาอาบน้ำตามปกติเวลาของเธอ ก็ต้องตกใจเมื่อเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปแล้วเห็นนุ่นนอนนิ่งอยู่กับพื้น จึงรีบวิ่งไปเคาะประตูห้องเอียด “คุณเอียดขา คุณเอียด คุณเอียดขา เกิดเรื่องแล้วค่ะ”

     เอียดงัวเงียตื่นขึ้นมา โดยไม่ได้สังเกตุเพื่อน ว่าอยู่ในห้องหรือไม่ “เดี๋ยวๆมาแล้วๆ” พอเอียดเปิดประตูออกมาจึงต่อว่านวล

“อะไรกันนวล มาเคาะประตูเรียกฉันตอนนี้ทำไม จะออกก็ต่อเที่ยง” นวลรีบชี้ไปที่ห้องน้ำ

“คุณนุ่น คุณนุ่น” นวลตะกุกตะกัก “คุณนุ่นก็นอนอยู่บนเตียงนั่นไง” เอียดหันไปดู ไม่มี “ไอ้นุ่นไม่อยู่”

“เชื่อหนูรึยัง หนูเลยมาบอกนี่ไงว่า หนูเห็นคุณนุ่นนอนนิ่งอยู่ในห้องน้ำ ไปค่ะ ไปดูกัน”

     นวลนำหน้าเอียดไปดู เพราะห้องน้ำมีอยู่ด้วยกัน 3 ห้อง นวลเปิดประตูห้องน้ำห้องแรก ภาพที่เอียดเห็นคือ นุ่นนอนนิ่งราบกับพื้นห้องน้ำ ตัวร้อนจี๋ “นวล ช่วยหน่อย พานุ่นไปที่ห้องก่อน” เอียดสังเกตุเห็นว่าที่น่องถึงข้อเท้าขวาของนุ่น มีบิกินี่พันค้างอยู่เหมือนเลขแปด เอียดสงสัยมาก ถ้าจะถามอะไรตอนนี้คงจะไม่รู้เรื่องแน่

     พอเอานุ่นมานอนลงบนเตียงได้ จึงดึงบิกินี่ตัวนั้นออกมาเก็บไว้ก่อน และเอาผ้าห่มมาห่มให้

“นวลไปเอาผ้าขนหนูกับอ่างน้ำมาป่ะ ฉันจะเช็ดตัวให้เพื่อน แล้วเธอจะไปทำอะไรก็ไป ทางนี้ฉันจัดการเอง

xxxxx ===== xxxxx

     7 โมงครึ่ง โรสตื่นนอนขึ้นมา ต้องพบว่าตัวเองหมุนตัว มากอดกุ้งอีกแล้วตอนไหนก็ไม่รู้ ไม่ใช่แค่นอนกอด แต่หัวเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนขวาเลย จะโกรธหรือจะดีใจดี ที่เหตุการณ์เป็นแบบนี้ มันก็ตามธรรมชาติอ่ะนะ ผัวเมียนอนเตียงเดียวกัน มันก็ต้องแบบนี้แหละ ด้วยที่โรสรักกุ้งมากจึงให้อภัยได้ เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้ จึงนอนกอดต่อเพราะกำลังอุ่น เลยนอนยิ้มที่สามีไม่ได้ไปไหน ทำตัวดี

+++++ ***** +++++

   เอียดต้องเลื่อนการเดินทางให้เร็วขึ้น เพราะนุ่นไม่สบายมาก รีบให้ลุงผันเอารถออกเพื่อพานุ่นหาหมอในเมืองทันที

“ลุงผัน ทานข้าวอิ่มหรือยัง เราต้องรีบแล้วหละ นุ่นไม่สบายมาก รีบเข้าเมืองพานุ่นไปโรงบาลก่อนเร็ว ก่อนที่นุ่นจะแย่ไปมากกว่านี้”

“ไปครับคุณหนู ลุงยังไงก็ได้” ลุงผันหันไปลาเพื่อนๆ “ไปก่อนนะพวกเรา ขอบใจมากๆกับอาหารทุกมื้อ ลุงไปหละ”

     ลุงผันรีบวางจานข้าว หลังจากที่เอียดวิ่งมาตามถึงโรงอาหาร และรีบเอารถตู้ออกเดินทางทันที ในเวลาต่อมา

>>>>> @@@@@ <<<<<

     ดาวมาอยู่ที่บ้านพ่อเป็นการถาวรในตอนนี้ พ่อก็ไม่อยากให้อยู่เท่าใด เพราะค่าใช้จ่ายนับวันก็สูงขึ้น ดาวเองก็ไม่มีงานทำ รายได้ตัวเองก็ไม่เยอะเท่าใด อยู่คนเดียวก็แทบจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว จึงบ่นออกมาตามประสาของคนที่ไม่ค่อยมีตัง

“แล้วแกจะเลิกกับมันทำไมวะ มีผัวเลี้ยงก็ดีอยู่แล้ว 2 ปีที่เมืองนอกทำไมอยู่ได้ พอกลับมาไทย ทำไมถึงอยู่ไม่ได้วะ กลับมาได้ไม่ถึงเดือน อยู่ดีๆแกก็ขอแยกทางกับมันเนี่ยนะ แกคิดอะไรของแก อีดาว ข้าอยู่คนเดียว ก็แทบจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว อีตอนแกไปๆมาๆ ข้าก็ไม่ว่า เพราะนั่นมันชั่วคราว แค่ตอนนี้แกเล่นมาอยู่อย่างถาวร แล้วมันจะอยู่กันยังไง จะเอาอะไรกิน โอ๊ย มีลูกกับเขาคนนึง ทำไมมันถึงได้โง่แบบนี้วะ ตอนที่ได้ผัวรวย แกก็ไม่เคยคิดที่จะเก็บเงินไว้บ้าง เป็นไงหละ พอผัวตาย ไม่มีเงินใช้สักบาท แล้วตอนนี้พอมีคนเลี้ยง เสือกหยิ่ง บอกทนไม่ได้ขึ้นมาอีก ทนความซาดิสต์ไม่ได้ โธ่ อีลูกบ้า แล้วเมื่อก่อน แกทนมาได้ยังไงวะ ตั้ง 2 ปี”

“พ่อไม่มาเป็นหนู พ่อไม่รู้หรอกว่ามันทรมานแค่ไหน หนูสุดที่จะทนกับมันแล้วไอ้มอญหนะ กับความกักขระ ความซาดิสต์ของมัน ต่อไปนี้หนูจะไม่ทน หนูมีที่หมายของหนูใหม่แล้ว หนูจะกลับไปหาพี่กุ้ง ผัวหนู”

“คงได้หรอกนะ มันคงจะเห็นหัวแกหรอก ปาดนี้มันไม่แต่งงาน มีลูกยั๊วะเยี๊ยะไปหมดแล้วเหรอ อีดาว แกทำมันถึงขนาดนั้น มันคงจะเอาแกหรอก ฝันไปเถอะ นังโง่ ถ้ามันกลับมาเอาแกอีก มันก็ควายดีๆนี่เอง” พ่อด่าดาวซะไม่มีชิ้นดี เพราะตอนนี้เงินไม่มีจริงๆ

“ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่า ตอนนี้ข้าไม่มีเงินที่จะให้แกมาถลุงเล่นแล้วนะ งานที่ทำตอนนี้ก็ได้แค่รายวัน ปิดแบบนี้จะเอาอะไรกิน”

     ดาวหันไปชี้หน้าพ่อตัวเอง “ก็ไม่ใช่เพราะพ่อหรอกเหรอที่บังคับหนู ให้เลิกกับพี่กุ้งหนะ ถ้าพ่อเชื่อหนู อดทนอีกนิด ชีวิตหนูก็ไม่ต้องเจอกับเรื่องเลวร้ายและบัดซบแบบนี้หรอก ที่ต้องเปลี่ยนผัวเป็นว่าเล่นหนะ พูดแล้วก็เจ็บใจ”

     ดาวจ้องหน้าพ่อตัวเอง จนพ่อไม่รู้จะหาทางออกยังไง “เอ้า เอาไปหนูเหลือติดตัวมาแค่นี้ 4 พัน แบ่งเอาไปใช้ก่อนก็แล้วกัน หนูฉกของมันมาได้แค่นี้ มันทิ้งเงินสดไว้ที่บ้านไม่กี่บาท ส่วนที่เหลืออีก 6 พันเนี่ย หนูจะเอาไว้ใช้ ถ้าหนูได้อยู่กับพี่กุ้งเมื่อไหร่ หนูจะไม่รบกวนพ่อเลย ขอเวลาหนูหน่อยแล้วกัน คงจะพอนะทั้งเดือนหนะ อย่าเอาไปลงขวดหมดเสียก่อนหละ หนูไม่มีให้แล้วนะ”

“ก็ใครมันจะไปรู้หละวะว่าตอนนี้ไอ้กุ้ง มันจะเกิดรวยขึ้นมา 3 ปีแรกที่แกไปจากมันอยู่ดีๆมันก็รวยและมีชื่อเสียงขึ้นมาซะงั้น”

“แล้วไง รู้อย่างนี้แล้ว ยังจะห้ามหนูไปยุ่งกับพี่กุ้งอีกไหม” พ่อมองหน้า แล้วยิ้มๆ

“เออๆ ไปเถอะ ได้ดียังไงแล้วก็อย่าลืมพ่อคนนี้ก็แล้วกัน อย่าลืมสูบเงินมันมาเยอะๆ แล้วเอามาให้พ่อด้วยแล้วกัน ได้ดีแล้วอย่าลืมพ่อนะโว๊ย รวยขนาดนั้นมันคงไม่สงสัยหรอก ว่าแต่แกมั่นใจแค่ไหนวะ ว่ามันจะกลับมารักแกหลงแกเหมือนเมื่อก่อนอีกหนะ”

“หนูมั่นใจซิพ่อ ว่าของหนูดี ลองพี่กุ้งได้ลองอีกครั้งสองครั้ง รับรองขี้คร้านจะหลงมากกว่าเมื่อก่อนเสียอีก ขอให้ได้จังหวะดีๆรับรอง พี่กุ้งหนีหนูไม่รอดหรอก คราวนี้รับรองเลยว่า พี่กุ้งจะต้องสยบอยู่ใต้หว่างขาหนูแบบโงหัวไม่ขึ้นอย่างแน่นอน และไม่สามารถหนีหนูไปไหนได้อีก อย่างแน่นอน พ่อคอยดูแล้วกัน”

     ดาวเหมือนจะมั่นใจในของของเธอเสียจริงๆ ว่าจะยังสามารถใช้ดึงดูดกุ้งให้กลับมาหลงเสน่ห์และกลับมาหาเธอได้ จะเพราะด้วยอะไรก็เถอะ ตอนนี้ดาวคงต้องวางแผนให้ดีและรัดกุมมากกว่านี้ เพราะคู่แข่งค่อนข้างจะเยอะมาก คนแรกที่ต้องกำจัดให้พ้นทางให้ได้ก่อนก็คือนิดนั่นเอง หลังจากโยนเงินให้พอแล้ว ดาวก็ออกจากบ้านไปเลยทันที ไม่รู้ว่าดาวมีแผนอะไรต่อไปอีก ต้องตามดูต่อไป

..... +++++ .....

     เมฆเมื่อกลับมาถึงบ้าน ก็ได้แต่จ้องมองรูปของโรสที่เขาทำไว้ใหญ่ขนาดเท่าตัวจริง มองแล้วก็ยิ้มให้

“นางฟ้า เมื่อไหร่เราถึงจะได้พบเจอกันอีกนะ หวังว่าเราคงจะได้เจอกันสักครั้งในเร็ววันนี้นะครับ My Angle”

     แล้วเมฆ ก็เดินเข้าไปจุมพิตที่ปากกับรูปที่เขาได้ทำเอาไว้ และก็เดินผ่านไปอาบน้ำทันที เพื่อออกไปทำธุระส่วนตัว

$$$$$ ----- $$$$$

     โกร๋นมาหาน้องแต่เช้า แต่ไม่ทัน เพราะน้องออกไปธุระข้างนอกแล้ว จึงฝากขนมหม้อแกงจากเมืองเพชรไว้ให้ หลังจากที่น้องชายกลับมาแล้ว เพราะปิดปีใหม่ “ถ้างั้น ช่วยฝากขนมหม้อแกง 2 ถาดนี้ให้กับน้องด้วยนะครับ” แล้วโกร๋นก็เดินหน้าเศร้ากลับไป

“น้องเราอยู่ใกล้กันแค่นี้ แต่ทำไมพี่ถึงมีความรู้สึกว่า ยิ่งใกล้ ยิ่งไกลนะ พี่ไม่เข้าใจว่าน้องกำลังคิดอะไรอยู่ กับความสัมพันธ์ของเรา”

!!!!! &&&&& !!!!!

     มอญ ได้แต่นั่งกินเหล้าเมายาอยู่คนเดียว หลังจากที่ดาวได้ตัดสินใจไปจากเขา เวลา 2 ปีเต็มๆที่อยู่ด้วยกันมา มันไม่มีค่าอะไรเลยเหรอ แสดงว่าที่อยู่ด้วยกันทุกวันนี้มันเหมือน ยิ่งใกล้ ยิ่งไกล ใช่ไหมมอญพยายามคิด คิด คิดและก็คิด เขาไม่ดีตรงไหน เงินทองก็หามาให้ อะไรที่อยากได้ ก็พยายามหามาให้ ขนาดต้องแอบจำนำนั่น จำนำนี่ ดาวต้องการอะไร เขาก็ตามใจหามาให้ทุกครั้ง แล้วนี่เหรอ รางวัลของการเป็นคนที่รักจริง มันได้ผลตอบแทนกลับมาแบบนี้ เป็นเพราะว่าจน ไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจและชื่อเสียงใช่ไหม “ทำไม”

##### ^^^^^ #####

     สิงห์กลับมานอนฝังรากที่บ้าน จนพ่อกับแม่ระอาเต็มทน งานการก็ไม่รู้จักไปทำ จนบริษัทที่ร่วมหุ้นด้วย จะถอนหุ้นกันหมดแล้ว

“เอ้า ตื่นๆได้แล้วไอ้ลูกเวร” พฤกษ์ พ่อบังเกิดเกล้าเข้ามาปลุกถึงเตียงนอน หลังจากที่ลูกชายหายหน้าไปจมอยู่ในบ่อนเสียหลายวัน

“งานการไม่รู้จักไปทำ เข้าอยู่ได้ บ่อนหนะมันช่วยอะไรแกได้บ้างไหม เข้าไปก้มีแต่สร้างหนี้จนฉันจะไม่มีปัญญาตามใช้ให้แล้วนะ”

“โธ่ พ่อ ก็แค่นิดๆหน่อยๆเอง แก้เหงา พ่อมีอะไรกับผมก้ว่ามาเลยดีกว่า อย่ามากวนเวลานอนผมหน่อยเลย”

“เออ ฉันไม่ยุ่งกับแกก็ได้ ถ้าแกคิดที่จะไปทำงานเข้าบริษัทเสียบ้าง ทางตฤนเค้าบอกมาแล้วนะว่า เดือนที่แล้ว แกเข้าบริษัทไม่ถึง 3 ครั้ง แต่ละครั้งก็อยู่ไม่ถึง 2 ชั่วโมง มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ เข้าไปแต่ละครั้งก็หนีบอีตัวข้างถนนเข้าไปไม่เคยซ้ำหน้า จนเขาระอากันทั้งบริษัทแล้ว แล้วนี่นะเหรอที่จะไปดองกับเขา อะไรก็ไม่ทำ อะไรก็ ไม่เอา บริษัทเรารับทำการประมูลนะโว๊ย ไม่ได้เปิดเป็นซ่องขายส่งผู้หญิงออกนอก ให้ตายเถอะ ขอร้องเถอะวะสิงห์ ช่วยทำตัวให้เขามั่นใจและไว้ใจหน่อยไม่ได้รึไง ฉันไว้ใจให้แกเข้าไปทำงานแทนฉัน เพื่อจะได้ซื้อใจว่าที่พ่อตา นี่แกกลับไปทำอะไร หมดแบบนี้พังหมด ฉันไม่น่ามีลูกอย่างแกเลย พับผ่าซิ”

     พฤกษ์อารมณ์เสียรับปีใหม่ อนงค์ได้ยินเสียงเอะอะแต่เช้า จึงรีบวิ่งเข้ามาดู

“อะไร อะไรกัน เสียงดังออกไปถึงข้างล่าง ตกลงมันอะไร ไหนบอกมาซิ” สิงห์ทำตัวเป็นลูกแหง่ คอยฟ้องแม่

“ก็พ่อหนะซิแม่ มาโวยวายหนูแต่เช้าเลย หาว่าหนูไม่ทำอะไร มีแต่หาเรื่องทำให้พ่อเสียหาย หนูไม่ผิดนะแม่ ก็หนูบอกแล้วว่าหนูทำไม่เป็น พ่อก็บังคับให้หนูทำ แล้วพอหนูทำไม่ได้ ก้มาตีโพยตีพายเอากับหนูหนะ”

“คุณหนะ เห็นไหมทำอะไรลงไป” อนงค์ยังไงก็เข้าข้างลูก จนพฤกษ์หมั่นใส้

“หนู หนู ไอ้เวร โตเป็นควาย ยังจะมาอ้อนแม่อีก มา ออกมาให้ฉันกระทืบให้หายโมโหหน่อยซิ แหมหนูไม่ผิด ไอ้ทุเรศ โตเป็นควายยังจะมากระแดะ แทนตัวเองว่าหนูอีก เธอก็เหมือนกัน เข้าข้างมันอยู่ได้ มันโตจนจะมีครอบครัวได้อยู่แล้ว ยังจะมาปกป้องมันอีก”

“พูดถึงเรื่องครอบครัว ฉันได้ฤกษ์แต่งของแกมาแล้วนะสิงห์ วันเสาร์ที่ 20 กุมภา นี้แล้วนะ ดีใจไหมลูก” สิงห์พยักหน้า แล้วก็กอดแม่

“คุณแน่ใจแล้วเหรอว่าไอ้ลูกเวรนี่จะไม่ทำเรื่องขึ้นมาอีก ฉันหละหวั่นใจกับมันมากๆเลย มันมีลางสังหรณ์ยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก”

“คุณเนี่ย นี่ลูกเรานะ ไม่ใช่ใครที่ไหน ฉันไม่เคยเห็นว่าคุณจะเข้าข้างลูกบ้างเลย คุณไม่รักลูกเหรอ ถึงได้แต่คอยด่ามันหนะ ลูกมันถึงน้อยใจ ไม่เข้าหา ไม่อยากเข้าใกล้แล้ว” สิงห์ยังคงหลบอยู่หลังแม่

“โอ๊ย ก็เพราะรักไง ถึงต้องมาคอยด่าคอยว่ามันอยู่แบบนี้หนะ อารมณ์เสีย ตามใจคุณนะ ตามใจกันเข้าไป จะเสียใจคนเข้าสักวัน ฉันก็ไม่อยากที่จะยุ่งกับมันอีกแล้ว ต่อไปนี้นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมัน ฉันจะไม่ขอรับรู้อะไรอีกเลย ไม่เชื่อ ก็คอยดู”

     แล้วพฤกษ์ก็เดินออกไปจากห้องนอนของสิงห์ ก่อนออกก็หยิบหมอนปาไปที่สิงห์และชี้หน้า สิงห์ไม่สนใจได้แก่อ้อนแม่อย่างเดียว เพราะรู้ว่าแม่รักและตามใจ “ช่างพ่อเขาเถอะลูก อย่าไปสนใจคนแก่ที่อารมณ์ขึ้นๆลงๆเลย ไปไปอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวกับแม่นะ เดี๋ยวแม่จะพาไปดูชุดและแหวนที่จะเอาไว้หมั้นน้อง ไปกับแม่นะ” สิงห์พยักหน้าอย่างเดียวและก็หอมแก้มผู้เป็นแม่

“หนูรักแม่ที่สุดในโลกเลย” อนงค์เอามือลูบหัวลูกชาย

“ทีอย่างเนี่ยมมาอ้อนแม่ เดี๋ยวอีกหน่อย พอมีเมียก็คงจะไปอ้อนเมียหละมั้ง และก็ลืมแม่แล้ว ไอ้กะล่อน ไป แม่จะลงไปรอข้างล่างนะ เร็วๆด้วย ไปได้แล้ว” ก่อนไปสิงห์หอมแก้มแม่อีกครั้งแล้ววิ่งจู๊ดเข้าห้องน้ำทันที อนงค์ส่ายหัวและยิ้มกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

<<<<< $$$$$ >>>>>

     ทองสุขเข้ามาปลอบใจแพรไหม เรื่องลูกสาว ขอร้องให้อย่าพึ่งทำอะไรลงไป รอให้เด็กคลอดก่อน

“ฉันไม่เข้าใจมันจริงๆว่ามันจะรออะไร นังสร้อยก็เหมือนกันไม่รู้ว่าจะตามใจผัวไปถึงไหน แค่ไปจดทะเบียนสมรสแกร็กเดียว อึ๊ย”

“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมแพร ว่าอย่าพึ่งไปกดดันอะไรมัน อีกไม่กี่เดือนวันก็จะคลอดแล้ว เดี๋ยวถ้ามันตะเลิดเปิดเปิงไปแล้วไม่กลับมาลูกเรามิแย่เหรอ ทนมาได้ถึงขนาดนี้แล้ว ก็ทนให้ตลอดซิ ถ้าเธอยังฝืน มันก็จะเหมือน ยิ่งใกล้ ยิ่งไกลนะ สู้ให้มันอยู่ใกล้ๆเราดีกว่า”

“โธ่พี่ ก็ฉันอยากจะให้มันได้เชิดหน้าชูตาเหมือนกับคนอื่นเค้าบ้างไม่ใช่ มาเป็นเมียเก็บอยู่อย่างนี้ ฉันอายเค้านะ”

“ตัวมันยังไม่อายเลย แล้วเธอจะมาอายอะไรแทนมัน ไปไป รีบไปทำงานได้แล้ว ปล่อยให้มันนอนอยู่อย่างนี้แหละ วันนี้ที่ก่อสร้างเริ่มเปิดแล้วไม่ใช่เหรอ จะได้มีค่ากับข้าวเย็นนี้ ไปไป ฉันจะไปช่วยอีกวัน พรุ่งนี้ฉันจะได้เตรียมตัวไปทำงานฉันบ้าง”

“ก็ได้ คอยดูนะ ถ้าคลอดแล้ว ยังไม่รับผิดชอบอีก น่าดู” แพรหงุดหงิดแต่เช้า เพราะสิงห์เล่นหายหน้าไปอีกแล้ว

“เอาให้ถึงวันนั้นก่อน แล้วค่อยว่ากัน อย่างน้อยขอให้หลานเราคลอดออกมาก่อน ไม่ดีรึ ถ้าแกไม่ทำตาม มีค่าทำคลอดไหม”

     แพรต้องตัดใจ ทำตามที่สามีบอกไปก่อน เพราะอย่างน้อยสิงห์ก็ยังให้เงินมาจับจ่ายใช้สอยบ้างในบางโอกาส ดีกว่าอดตาย

>>>>> ##### <<<<<

   นงนุชแม่ของนุ่น หลังจากกลับมาจากงานเลี้ยงของสมาคมแม่บ้านนักธุรกิจเมื่อคืน ก็ต้องหน้ามุ่ย เพราะไม่สบอารมณ์ที่ปีนี้ตัวเองพลาดการเป็นนายกสมาคม ทั้งๆที่อุตส่าห์ทำหน้าใหญ่ใจโต ทุ่มทุนบริจาคไปหลายล้าน หวังจะโกยคะแนนจากลูกทีม แต่ก็หมดสิทธิ์

“เจ็บใจจริงๆ พลาดไปได้ยังไงปีนี้” นงนุชบ่นไม่หยุดตั้งแต่เมื่อคืน พอตอนเช้า ยังมาบ่นต่อไม่เลิกจนตฤนเบื่อที่จะฟังแล้ว

“แล้วมันได้อะไรขึ้นมา บ่นแล้วตำแหน่งมันจะได้กลับมาไหม” นงนุชมองหน้าสามี

“คุณหนะ อย่ามาว่าซ้ำเติมกันซิ ไม่พายแล้ว อย่าเอาเท้าราน้ำได้ไหม รู้งี้ไม่บริจาคก็ดี ยัยคุณหญิงนั่นก็บริจาคน้อยกว่าฉัน ทำไมถึงได้ตำแหน่งไป ฉันไม่เข้าใจเลย” นงนุชทานข้าวไปบ่นไป

“คุณก็รู้ว่าเขาเป็นใคร เมียรองรัฐมนตรีช่วย ปีนี้สามีเค้ามีผลงาน โดดเด่นออกขนาดนั้น ถึงไม่บริจาค เขาก็ได้ ต้องทำใจ เราไม่มีอำนาจหน้าตาที่จะไปสู้เขาได้ นะเชื่อผม ไม่เป็นหนะดีแล้วไม่เหนื่อย สู้เอาเวลามาดูแลลูกไม่ดีกว่ารึ บ้านก็กำลังจะสร้างใหม่ คุณเอาเวลาตรงนั้นมาช่วยกันเก็บของลงลังลงกล่องไม่ดีกว่ารึไง”

     นงนุชจำเป็นต้องทำแบบนั้น เพราะมันไม่สามารถเรียกคืนตำแหน่งมาได้อีกแล้ว ตฤนพูดถูก เอาเวลามาทำสิ่งพวกนี้จะดีกว่า

///// +++++ /////

     กุ้งหลังจากตื่นขึ้นมาก็เหมือนจะจำเรื่องราวเมื่อคืนไม่ได้ชั่วขณะ เพราะโรสนอนกอดเขาอยู่นิ่งเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กุ้งเหมือนจะมึนๆหัวเล็กน้อย โรสรู้สึกตัวขึ้นมา ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบดันตัวเองขึ้นไปแล้วเอาเต้าขวายัดใส่ปากกุ้งทันที แล้วแกล้งพูด

“นี่แหนะ ทำงอนใช่ไหม อยากดูดใช่ไหม เอาซะให้พอ” วิธีฆ่าผัวที่ดีทีสุดก็คือวิธีนี้ เอาให้หายใจไม่ออกกันไปเลย

     กุ้งไม่ทันได้ตั้งตัว เจอเข้าแบบนี้ ก็หายใจไม่ออกจริงๆเพราะโรสโถมเข้าไม่ได้ตั้งใจให้ดูด แต่เหมือนกับจะกดทับไปทั้งหน้าทั้งตัวแทบไม่มีรูให้หายใจเลย จนกุ้งต้องค่อยๆจับตัวโรสพลิกกลับลงมาให้อยู่ข้างล่าง แล้วปล่อยปากจากเต้า

“นี่มันอะไรกันโรส ทำอะไรหนะ จะฆ่าพี่ทางอ้อมเลยเหรอ หายใจไม่ออกนะ” โรสนอนพูด และทำท่างอน

“ก็พี่นั่นแหละ โกรธอะไรหนู เมื่อคืนออกไปไหนมา เนื้อตัวเปื้อนอะไรมาก็ไม่รู้ ตอนตี 3 หนูถามอะไรพี่ก็ไม่ตอบ งอนอะไรหนู แค่ไม่ให้ดูดนมเนี่ยนะ นี่ไงตื่นมาหนูก็ให้ดูดเลย จะเอาไงอีก ทำดีไม่เคยได้ดีเหมือน ยิ่งใกล้ ยิ่งไกล เข้าไปทุกวัน” โรสน้อยใจพูดประชด

     กุ้งไม่รู้จะตอบยังไง จึงลุกขึ้นยืน โรสนอนหันหน้าหนีไปทางขวา น้ำตาไหลซึมเล็กน้อย กุ้งนั่งลงไปอีกครั้งและค่อยๆก้มหน้าลงไปดูดเต้าของโรสอย่างช้าๆแบบทนุถนอม เพื่อให้เธอสบายใจ ว่าเขาไม่ได้โกรธหรืองอนอะไร ไม่นานโรสก็เอามือทั้งสองคล้องคอกุ้ง แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นจูบแทน เพื่อให้รับรู้ว่าเธอหายโกรธแล้ว โรสกำลังมีความสุขกับการจูบ การดูดและคลึงเต้าทั้งสองจากกุ้ง

     กุ้งกำลังเคลิ้มนึกว่าปีใหม่แล้ว โรสจะยอมให้ตรงนั้น จึงปลดกางเลของตัวเองให้หลุดออกและถลกกระโปรงชุดนอนของโรสขึ้น ดึงกางเกงในโรสออกจากตัวอย่างช้าๆจนพ้นตัว จากนั้นก็ดันเข่าโรสขึ้นและถ่างออกเตรียมตัวจะระเบิดปากถ้ำ เพราะน้องชายตื่นแล้วเตรียมตัวทำงานอย่างเต็มที่ ถึงโรสจะมีความสุขและเพลินอยู่กับการจูบ แต่เธอก็รู้ตัว ว่ากำลังทำอะไรอยู่

     กุ้งกำลังจะดันท่อนซุงเข้าไป โรสรีบเอามือมาปิดทันที “อย่าค่ะ หนูยังไม่พร้อม ถ้าพี่ใส่มันเข้าไปเมื่อไหร่หนูจะไปจากพี่ทันที อดใจอีกหน่อยได้ไหมค่ะที่รัก ถ้าพี่รักหนู” กุ้งจึงต้องหยุดทันที แล้วหงายตัวลงมานอนหงายกับที่นอน และถอนหายใจเสียงดัง

     โรสพลักตัวเอามือไปวางไว้ที่อก แล้วพูดปลอบใจ “นะคะที่รัก เรื่องนี้หนูขอไว้เพียงเรื่องเดียว อย่างอื่นในตัวหนูพี่อยากจะทำอะไรตรงไหน หนูให้พี่หมด สำหรับตรงนั้น ขอเวลาให้หนูทำใจอีกสักระยะนึงได้ไหม นะ ถ้าพี่ทนไม่ไวจริงๆหนูจะช่วย นะ”

     จากนั้นโรสก็ทำตามที่พูด ช่วยกุ้ง ช่วยระบายความอัดอั้นที่มันกำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ โรสขยับมือขวาจากอกของกุ้งไปจับน้องชายแทน แล้วก็เอียงตัวเอาปากไปช่วย ทั้งมือทั้งปาก ไม่นานความอัดอั้นของกุ้งของแตกระเบิดออกมาเต็มปากเต็มหน้าโรสทันที

     หลังจากที่กุ้งโล่งและสบายแล้ว ก็ลุกไปอาบน้ำ โรสรักกุ้งมากก็ตรงนี้แหละ ตรงที่เป็นสุภาพบุรุษ ไม่ปลุกปล้ำเธอ ถ้าเธอไม่ยอม โรสเดินตามไปเคาะประตู ขอเข้าไปอาบน้ำด้วย และนี่ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกที่โรสยอมอาบน้ำพร้อมกันกับกุ้ง เพราะได้วัดใจไปแล้วว่ากุ้งจะไม่ล่วงเกินอะไรเธอแน่ นอกเหนือไปกว่าขอบเขตที่ให้ไว้ โรสมีความสุขมากที่เลือกรักคนไม่ผิด นับวันโรสยิ่งจะถอนตัวถอนใจจากกุ้งไม่ได้ ไม่มีคำตอบจากหัวใจของโรส ว่าทำไมถึงสามารถทำแบบนี้ลงไปได้ ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็ไม่เคยเลยที่จะมีความคิดแบบนี้

///// +++++ /////

     วันทนีย์ โทรหาทิพย์แต่เช้า เรื่องของงานคืนนี้ เพราะอยากรู้ว่าเตรียมงานไปถึงไหนแล้ว และนัดเจอกัน

“เป็นไงบ้างทิพย์ ตอนนี้แกอยู่ไหน ปากช่องหรือ กทม.เนี่ย แล้วงานคืนนี้ว่าไง ฉันว่าช่วงบ่ายจะเข้าไปดูซะหน่อย ว่าเรียบร้อยไหม”

“อยู่ กทม.แล้วพี่ มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว กับพวกเพื่อนๆครบกันทุกคนเลย ตอนนี้กำลังรวมตัวกันอยู่ที่บ้านสามีพี่ติ๋ม กะว่าทานมื้อเช้าเสร็จ จะโทรหาพี่พอดี เอ้อ พี่หนูถามอะไรหน่อยซิเรื่องนายหนะ พี่พอจะรู้อะไรบ้างไหม”

“เรื่องอะไร ถามมาก่อนซิ ถ้าตอบได้ฉันจะตอบ เพราะตอนนี้เรื่องนายเยอะมาก ว่าไป”

“เรื่องของเมียนายที่ชื่อนิดหนะ ตกลงมันยังไงกัน ฉันได้ข่าวมาอีกว่า วันงานหนะ นายแอบพาสาวลึกลับมาคนนึงแอบไว้ที่บ้านใหญ่ ตกลงมันยังไงกัน ตกลงว่านายมีเมียกี่คนกันแน่ ทำไมมันเยอะแยะไปหมด งง และสับสนมากเลยตอนนี้”

“เรื่องคนชื่อนิดฉันก็รู้ไม่มากนะ เพราะเท่าที่รู้มาเป็นแค่นักร้องในผับแถวๆทองหล่อ แต่สาวลึกลับที่พาไปที่บ้านหนะ อันนี้ฉันไม่รู้จริงๆ เพราะที่นี่นายก็ไม่เคยพามาให้เห็นนะ นี่นายมีอีกคนเหรอนี่ พระเจ้าจอร์ช นายทำได้ยังไง งั้นเดี๋ยวคืนนี้คอยดูแล้วกันว่านายจะพาใครมางาน ตามนี้นะ แล้วเจอกันน้องบ่ายนี้”

“ได้พี่ แล้วค่อยเม้าส์กันต่อที่งานคืนนี้” พอวางสาย สาวๆจากปากช่องทั้ง 5 คนก็รีบทานข้าวและออกไปสะสางงานต่อทันทีที่บริษัท

***** ฿฿฿฿฿ *****

“นวล คุณเอียดพร้อมที่จะออกเดินทางรึยังนี่ 10 โมงแล้วช่วยไปบอกหน่อย 11 โมงจะได้ออกเดินทางกันจะได้ถึงกทม.แบบสบายๆ”

“คุณเอียดกลับไปแต่เช้าแล้วค่ะ พอดีคุณนุ่นไม่สบาย เป็นอะไรไม่รู้ ตัวเนี่ยร้อนจี๋เลย หนูไปเจอเมื่อเช้า คุณนุ่นเธอนอนสลบไสลอยู่ในห้องน้ำ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เกิดอะไรขึ้น เพราะตามตัวตามหัวเนี่ยมีแต่เศษไม้ใบหญ้าเต็มไปหมด คุณเอียดเลยพาไปที่โรงบาลในเมืองแล้วค่ะนาย” กุ้งถามขณะที่นั่งทานมื้อเช้าอยู่กับโรส โรสเริ่มสงสัยกับสิ่งที่เธอเห็นตามลำตัวกุ้งเมื่อคืน มันคล้ายๆกับที่นวลพูด

     กุ้งรู้ข่าวเรื่องนุ่นไม่สบาย และพาตัวไปโรงพยาบาลนั้น จึงไม่สบายใจ เพราะต้นเหตุมาจากเขา

“จริงเหรอ งั้นเดี๋ยวฉันจะโทรหาเอียดเอง นวลแกไปเอาโทรศัพท์ที่หัวนอนฉันมาที ถ้ารู้ชื่อโรงบาลกับห้องแล้วฉันจะได้ไปเยี่ยม”

“ไม่ได้นะ” โรสไม่ยอมให้ไป จะเพราะหึงหรืออะไรก็ช่าง แต่ก็ไม่ให้ไป

“ทำไมหละโรส น้องเค้าไม่สบายนะ พี่เป็นเจ้าของ พี่ต้องไปดูไปเยี่ยมซิมันถึงจะถูก เค้าไม่สบายเพราะมาที่นี่ เราต้องรับผิดชอบ”

“ไม่จำเป็น น้องสาวพี่พาไปแล้ว มันก็คือจบ ตอนนี้ในเมื่อเขาอยู่ที่โรงบาลแสดงวาเขาปลอดภัยแล้ว ถ้ามันมีอะไรหนักหนา น้องสาวพี่คงจะโทรมาบอกแล้วหละ นี่แสดงว่าปกติ แล้วจะไปวุ่ยวายอีกทำไม หรือว่ามีอะไรที่ปิดบังหนูเรื่องเมื่อคืน”

“ไม่มี” กุ้งพูดซะเสียงสูงปรี๊ด “ทำไมเสียงสูง บอกมา” โรสวางช้อนแล้วเอามือขวาชี้หน้ากุ้ง

“ไม่มีก็คือไม่มีซิ หนูจะมาคาดคั้นเอาอะไรให้ได้กับพี่เนี่ย” กุ้งพูดแบบไม่มองหน้าโรส และเริ่มมีปฏิกิริยาไม่ปกติ จนโรสสงสัย

“ดี ก็อย่าให้รู้แล้วกันว่า ปิดบังและหลบซ่อนอะไรหนูไว้ ผัวก็ผัวเถอะ หนูตัดทิ้งแน่ไอ้นั่นหนะ ทานข้าว ไม่ต้องไป ทาน”

     กุ้งไม่พูดอะไรไม่มองหน้าโรส ก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อ นวลเอาโทรศัพท์มาให้กุ้ง กุ้งทำเป็นไม่สนใจ โรสจ้องหน้ากุ้ง สายตาดูไม่เป็นมิตรเอาเลยในตอนนี้ พิณเดินเข้ามาพอดี “เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วค่ะคุณหนู” โรสพยักหน้าแล้วหันกลับมามองหน้าสามี

“หน้าที่ของเราคือทานข้าวให้อิ่มแล้วจัดการธุระส่วนตัวทุกอย่างให้เรียบร้อย แดดมันจะร้อนถ้าออกสายกว่านี้ ตอนนี้หนูให้พี่พิณเอากระเป๋าไปใส่รถไว้เรียบร้อยแล้ว ทานเสร็จจะได้เดินทางกันเลยทันที มีปัญหาอะไรไหมคะคุณสามีที่รัก”

“แต่..” กุ้งพยายามอธิบายจนทะเลาะกันยกใหญ่ โรสโมโหที่กุ้งขัดใจและพยายามจะไปให้ได้ จึงเกิดอารมณ์ขึ้นมาทันที ตบโต๊ะดังลั่น

“มันจะอะไรกันนักกันหนาห๊ะ ทำไมถึงอยากจะไปให้ได้ คนชื่อนุ่น มันเป็นอะไรกับพี่ ไหนบอกมา มันสำคัญยังไง ถึงอยากจะไปเห็นหน้ามันให้ได้หนะ หนูเป็นใคร เมียใช่ไหม บอกอยู่ปาวๆตอนนี้ ทำไมถึงไม่ฟังกันบ้าง แล้วนั่นใคร เป็นอะไร อย่าบอกนะว่า เป็นเมียลับๆของพี่อีกคน ถึงต้องแสดงอาการออกมาอย่างนี้ ต้องไปให้ได้ Ok อยากไปหามัน อยากเห็นหน้ามันนักใช่ไหม ได้”

“พี่พิณ” หลังจากที่คืนดีกันได้ไม่ถึง 2 ชั่วโมง จึงทำให้โรสไม่พอใจ ที่กุ้งเห็นนคนอื่นดีกว่าเธอ โรสจึงตัดสินใจกลับ กทม.เลยทันที

“ขาคุณหนู” พิณหันกลับมาขณะที่กำลังจะเข้าห้องน้ำ นวลรีบถอยกรูดไปแถวๆหน้าประตูทางเข้าบ้าน ท่าทางจะเกิดสงครามย่อยๆ

“ไปเอากระเป๋าของเราสองคนออกจากหลังรถ เราจะไปสนามบินกันเอง เพราะเจ้าของรถเค้าไม่สะดวกที่จะไปส่งเรา”

     พูดจบโรสก็ไม่ทานต่อแล้ววางช้อนส้อมดังโครมลงที่โต๊ะ แล้วลุกออกจากโต๊ะทานข้าว เดินเปิดประตูผ่านนวลออกไปเลย

“รอพี่ด้วยคุณหนู แหมจะให้พี่เข้าก่อนสักหน่อยก็ไม่ได้” พิณรีบวิ่งตามคุณหนูขี้วีนออกไปทันที

     โรสงอนกุ้งจึงตัดสินใจกลับ กทม.เลยทันที โดยไม่กลับพร้อมกุ้งเหมือนที่รับปากกันไว้ แต่เนื่องจากกุ้งแคร์โรสมากกว่าที่จะเสียเธอไป อย่างน้อยโรสก็ได้ชื่อว่าเมีย แต่นุ่นไม่ใช่ กุ้งจึงต้องยอมโรสอีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ กุ้งวิ่งตามโรสออกไปจนทันที่กลางทาง เขาใช้มือขวาดึงแขนโรส แล้วหมุนกลับมากอดเอาไว้

“ไม่นะโรส โรสอย่าไปไหน พี่ไม่ไปแล้ว พี่จะอยู่กับโรสที่นี่ เราจะกลับกทม.ด้วยกันนะ อย่าไปนะ พี่ขอโทษ พี่แค่อยากแสดงความรับผิดชอบก็เท่านั้น แต่ถ้าโรสไม่สบายใจ พี่ พี่ พี่ก็ตามใจหนู” กุ้งกอดโรสไว้ แน่น โรสชนะอีกในเกมส์นี้

“ได้ ตามนั้น พี่พิณ” พิณกำลังเอากระเป๋าลงจากรถ “เอากระเป๋าขึ้นไว้ที่เดิม เจ้าของรถเค้าว่างแล้ว

“ห๊า อะไรนะ อีกแล้วเหรอ” พิณต้องเปิดประตูหลังแล้วขนกระเป๋าทั้ง 3 ใบขึ้นไปอีก

     แล้วโรสก็เดินกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง นั่งทานข้าวที่เหลือต่อจนหมด คราวนี้กุ้งนั่งนิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่ออีกเลย หลังจากที่โรสชนะ กุ้งไม่ไปหานุ่นที่โรงพยาบาล ก่อนที่จะออกเดินทางกลับ กทม.ในช่วงเที่ยง โรสจึงให้รางวัลคือยอมให้กุ้งทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้ในวันนั้น กุ้งดีใจมากที่โรสไม่โกรธและยอมให้อภัย กุ้งจึงมีความสุข ตั้งแต่ 11 โมงเช้ายันเที่ยง กุ้งมีแรงเท่าไหร่ก็ทำไป

***** ฿฿฿฿฿ *****

     นิดพอได้เวลาตื่น ประมาณเที่ยง หลังจากที่นอนมาเต็มอิ่ม ก็คิดถึงสามี จึงรีบโทรหา ทั้งๆที่ตัวเองยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย แต่กุ้งไม่ว่าง เพราะกำลังติดพันกับงานรีดนมโค ยี่ห้อโชติรสอยู่ และก็เปิดสั่นไว้อีกต่างหาก พอไม่มีคนรับก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวทันที อย่างที่โรสเคยบอกไว้ ว่าดูดให้พอใจทั้งคืนจนกว่าจะอิ่ม เอาให้หมดฟาร์มไปเลยก็ไม่ว่า ถ้าไหว เธอนุญาต กุ้งทำสถิติได้แค่ 1 ชั่วโมงนิดๆ หลังจากนั้น ก็รีบเดิน กลับ กทม.ทันที โดยไม่รอช้า เพราะเดี๋ยวจะไปไม่ทันงานตอน 2 ทุ่ม

<<<<< ----- >>>>>

     นุ่น หลังจากที่หมอเช็กอาการและฉีดยาบำรุงให้แล้ว ประมาณบ่าย 2 หมอจึงอนุญาตให้กลับได้ จากนั้นเอียดจึงรีบพานุ่น กลับ กทม.ทันที โดยให้ลุงผันรีบขับกลับอย่างเร็วที่สุด จะได้ทันงานและให้นุ่นกลับไปพักผ่อนได้อย่างเต็มที่ แต่ต้องขับอย่างปลอดด้วย

----- ^^^^^ -----

     ออยหลังจากที่สนุกกับการกินผู้ชายเป็นว่าเล่น ก็เริ่มเบื่อ อยากจะหยุดและหาใครสักคนมาดูแลหัวใจ เพราะอิจฉาเพื่อนอย่างโรสที่มีหวานใจดี เลยไม่อยากเป็นแม่พวงมาลัย ลอยไปลอยมา จึงโทรหาเพื่อนอีกที ออกอุบายอยากจะเห็นหน้าหวานใจของเพื่อนให้ได้

“อยู่ไหนแล้วแกตอนนี้ อย่าบอกนะว่า กำลังอย่างว่ากันอยู่”

“อีบ้า คิดอกุศล ฉันกำลังเดินทางกลับจากปากช่องหยะ แฟนกำลังขับรถอยู่มีอะไร”

“แหมโคตรอิจฉาเลยหวะ อยากได้แบบนี้สักคน ทั้งหล่อทั้งรวย แถมบริการดี”

“แกรู้ได้ยังไงว่าแฟนฉันหล่อ ห๊ะนังออย ทั้งๆที่แกยังไม่เคยเห็นหน้าแฟนฉันเลย”

“เดาเอา ไม่งั้นแกคงไม่หวงถึงขนาดนี้หรอก ใช่มะ ใช่ปะ”

“เออๆ เดาเก่ง ก็ประมาณนั้นแหละ ไม่ได้หรอก กว่าจะหาได้ ฉันหวง”

“ว่าแต่ผัวแกชื่ออะไรวะ จะได้เรียกถูกเวลาเจอ”

“พี่กุ้ง” โรสเผลอตัวตอบออยไปทั้งๆที่เพื่อนเปลี่ยนสรรพนามเรียกไปแล้วโดยไม่รู้ตัว ออยเลยแซว

“นั่นแน่ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าได้กันแล้ว ทีคราวก่อนหนะปฏิเสธิว่าไม่ใช่ผัว”

“เออๆ แล้วแต่แกจะคิดจะเรียกแล้วกัน ไม่ใช่วันนี้ วันหน้าก็เป็น จะซ้อมเรียกไว้ก่อนไม่ได้รึไง ผัว ผัว ผัว ทำไม”

“เออๆ ยังกะชะนีเลยนะแก ว่าแต่เมื่อไหร่จะเปิดตัวผัวแกซะทีวะ แล้วเมื่อไหร่แต่ง”

“ยังหรอกเรื่องแต่ง คงอีกนานประมาณปลายปี ขอดูความประพฤติอีกสักหน่อย เพราะตอนนี้มีคดีเยอะ โดยเฉพาะเรื่องของอีชะนีทั้งหลาย ไม่ได้ตอนนี้พวกแมงเม่า มันมารุมตอมกันเยอะเลย ต้องกำจัดให้หมดก่อนถึงจะยอมแต่ง ไม่งั้นขี้เกียจมาหย่าภายหลัง”

“เออ แม่คนสวยเลือกได้ ว่าแต่พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่าวะ” โรสกำลังบริการสามีอยู่ หันไปหยิบน้ำให้ดูด

“ทำไม” ขณะที่กุ้งกำลังควานหาขวดน้ำดื่มอยู่ ส่วนพิณหลับครับ เพราะเหนื่อย

“ไม่รู้จะไปไหนหวะ เลยอยากไปเที่ยวบ้านแกดีกว่า อากาศดี ขนาดเห็นแค่วันก่อนยังไม่ได้ลงไปสัมผัส ดูแล้วมันประทับใจ ถ้าได้ลองไปนั่งชิวๆจริงๆ คงจะสบาย นะพรุ่งนี้ฉันจะไปหาแกแต่เช้าเลย แล้วพาผัวแกมาด้วย ยังไงก็เปิดตัวกับเพื่อนหน่อย อิจฉาอยากเห็น นะเพื่อนนะ” โรสหันไปถามกุ้ง “พี่กุ้ง พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไม่ได้ไปไหนใช่ป่ะ” กุ้งพยักหน้า

“เออๆ ฉันถามผัวฉันแล้ว ว่างตกลง พรุ่งนี้เจอกัน” กุ้งหันไปมองหน้าโรสเป็นระยะๆ ทำหน้าเหรอหรา พูดเบาๆ อ้าปากพะงาบๆ     

“พี่ยังไม่ได้รับปากเลยนะโรส” โรสชี้หน้า กุ้ง “ขัดใจหนูเหรอ อย่าหือ คดียังมีอยู่นะ จะมาพรุ่งนี้แล้วมีหนูอยู่เหมือนเดิม หรือจะไม่มาแล้วไม่เห็นหน้าหนูอีกต่อไปตลอดชีวิต เลือกเอา” โรสใช้ไม้นี้ขู่อีกแล้ว

“มีอะไรหรือเปล่าวะไอ้โรส” ออย เห็นโรสเงียบไปพักนึง จึงสงสัย

“ไม่มีอะไรออย” กุ้งยกมือซ้ายขึ้นแล้วสะบัดมือ ไปไป “ตามนั้น พรุ่งนี้เจอกัน แค่นี้ก่อนนะ พอดีฉันมีธุระต้อง Clear นิดหน่อย”

     แล้วก็วางสายกับออย หันไปหยิกแขนซ้ายกุ้ง “ทำไมชอบขัดใจหนูนักนะพี่เนี่ย พรุ่งนี้ก็ไม่ได้ไปไหนไม่ใช่เหรอ หรือว่ามี” โรสหันไปชี้หน้าสามีสุดที่รักด้วยมือซ้าย “ว่าจะไม่อะไรกับพี่แล้วนะ อุตส่าห์ใจเย็นทำตัวเฉยๆ แต่พี่ทำตัวมีพิรุธจนได้ พี่ต้องทำให้หนูคิดมากและไม่ไว้ใจอีกแล้ว ดีเลย งั้นงานเลี้ยงคืนนี้หนูไปด้วย ว่าจะนอนอยู่บ้านให้สบายใจเสียหน่อย ไม่ได้แล้ว หนูไม่ไว้ใจว่าจะปล่อยให้ไปคนเดียวสักหน่อย ไม่ต้องเลย คืนนี้มารับหนูด้วย 6 โมงครึ่ง ถ้าไม่มามีเรื่อง เข้าใจไหม”

     กุ้งนิ่งไปพักนึง “ว่าไง ถ้าบริสุทธิ์ใจว่าไม่มีอะไรหลังเลิกงาน ต้องให้หนูไป แต่ถ้าไม่ให้ไป แสดงว่าจะหลบไปหาใครแน่ๆ” กุ้งตัดความรำคาญ “อยากจะไปก็ไป แต่พี่คงไม่ขับรถอ้อมไปอ้อมมาแน่ ถ้าอยากจะไป ก็ต้องเข้าบ้านพี่เลย ว่าไง เพราะมันคนละทางกัน ขืนพี่อ้อมไปอ้อมมา ไม่ทันแน่ ว่าไง จบงานคืนนี้ก็ค้างที่บ้านพี่เลย พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับบ้านหนูทีเดียว เอาไหม”

“ได้ หนูยังไงก็ได้ ก็ดีเหมือนกัน จะได้รู้ซะทีว่าบ้านสามีใน กทม.อยู่ที่ไหน ว่าจะถามหลายหนแล้วลืมทุกที ไปเลย เข้าบ้านพี่เลย จะได้มีเวลาพักผ่อนด้วย ตามนั้น” โรสสบายใจแล้ว ก็ขยับตัวเอียงซ้ายมาหลับตานอนพักผ่อนทันที แต่กุ้งซิเริ่มไม่สบายใจแล้วกับงานนี้

>>>>> ***** <<<<<

     น้องออกมาซื้อของเครื่องใช้ส่วนตัวเพื่อที่จะเตรียมตัวเป็นนางแบบให้กับนุ่น เธอหาเครื่องประทินผิวแบบง่ายๆราคาพอประมาณ หาแป้งที่ราคาไม่แพงมาก เครื่องสำอางค์บางอย่างใช้ไปก่อนโดยเฉพาะพวกเซรั่มบำรุงผิว กลัวผิวแห้งไม่สวยและนุ่นจะเปลี่ยนใจ

***** +++++ *****

     ผ่านไปหลายชั่วโมง ประมาณ 5 โมงเย็น นิดโทรเข้ามาอีกครั้ง ก่อนที่จะไปทำงานตามปกติ ตอนนี้กุ้งเข้าเขตบางบัวทองแล้วใกล้ๆกับเซ็นทรัลเวสเกต หลังจากที่ข้ามสะพานปทุมฯมาได้สักระยะ ดีนะที่ใช้บลูทูส โรสกับพิณหลับมาตลอดทางหลังจากแวะทานอาหารกลางทางไปจนอิ่ม จึงคุยได้สะดวกหน่อย อีกนิดเดียวก็จะถึงบ้านอยู่แล้ว

“ที่รักอยู่ไหนแล้วค่ะเนี่ย แล้วคืนนี้จะมารับเมียไหม จะได้ไม่ต้องเอารถไป ยิ่งขี้เกียจขับอยู่ด้วย”

“คงไม่ได้ไปหรอก อย่าลืมซิว่าผมมีงานเลี้ยงที่บริษัทคืนนี้ กว่าจะเลิกคงดึก ต้องขอโทษด้วยนะ”

“ลืมไปว่าคืนนี้สามีมีธุระ นิดนี่ขี้ลืมจริงๆงั้นพรุ่งนี้นะ วันอาทิตย์ สามีไม่มีอย่างแน่นอน แล้วเจอกันคืนวันอาทิตย์นะผัวขา บาย”

“เดี๋ยวนิด..” ไม่ทันแล้ว นิดชิงวางก่อนเพราะต้องรีบไป กลัวรถติด ลาดกะบังกับทองหล่อไม่ใช่ใกล้ๆ

     โรสจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอดี “พี่กุ้ง” กุ้งรีบดึงบูลทูสออกทันที “ว่าไงครับ”

“พี่แวะร้านเสื้อให้หนูด้วยนะ ลืมไปเลยจะไปงานกับพี่คืนนี้ หนูยังไม่มีชุดใส่เลย ไอ้ชุดที่ติดมามันก็ใช้ไม่ได้ จะออกงานกับผัวทั้งที มันต้องดีๆหน่อย นะพี่ผ่านร้านเสื้อตรงไนแวะให้หนูที หรือจะเข้าห้างเลยก็ได้ ง่ายดี ถึงไหนแล้วเนี่ย”

     โรสค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นมา มองไปรอบๆบางบัวทอง “นั่นเวสเกต พี่เลี้ยวเลย นั่นมันต้องอย่างนั้น ผัวหนูนี่น่ารักที่สุดเลย” โรสปลดเข็มขัดและขยับไปหอมแก้มซ้ายกุ้ง ไม่นานกุ้งก็หาที่จอดรถได้ประมาณชั้น 5 จึงหันไปปลุกพิณ

“พี่พิณ พี่พิณ ตื่น ตื่น คนอะไรหลับได้ทั้งวันทั้งคืน กินเสร็จเป็นหลับ ถ้าไม่ตื่นก็รอหนูอยู่ในรถนี้นะ หนูจะเข้าไปซื้อของที่ห้างกับพี่กุ้ง” พิณสะบัดมือ แล้วนอนต่อ กุ้งลดกระจกลงมาให้ครึ่งนึง “ไปพี่ เวลาเรามีไม่มาก” โรสและกุ้งลงจากรถไปทันที

     ไม่นาน โรสก็ได้ชุดที่ถูกใจ เหมาะสมกับตำแหน่งภรรยาเจ้าของฟาร์มโคนม และไม่ลืมที่จะหชุดที่เหมาะสมให้เข้าคู่กับเธอ โรสเลือกชุดให้กุ้ง ทั้งๆที่กุ้งไม่อยากได้ เพราะเขาชอบแบบสบายๆ แต่ที่โรสเลือกให้ มันทางการเกินไป กุ้งจึงขอขัดใจ ทีแรกโรสงอน แต่สักพักก็ผ่อนปรนลงมา เพราะนี่มันแค่งานเลี้ยงปีใหม่ จึงเปลี่ยนเป็นสไตล์ เสื้อยืด กางเกงสแลค ไม่ต้องถึงกับต้องใส่สูท

----- ^^^^^ -----

     ประมาณ 1 ทุ่ม เอียดพานุ่นมาส่งถึงบ้าน พ่อกับแม่ตกใจมากที่เห็นนุ่นเป็นอย่างนั้น

“ยัยนุ่นเป็นอะไรเนี่ยลูก ไปเที่ยวมาแล้ว เป็นแบบนี้ทุกที” เอียดงงกับสิ่งที่แม่พูด

“หมายความว่ายังไงคะ ไปเที่ยวมาแล้ว เป็นแบบนี้ทุกที” นงนุช เลยอธิบายให้นุ่นเข้าใจ

“แม่ก็ไม่รู้อธิบายยังไงนะ เอาเป็นอันว่า ยัยนุ่นเนี่ยมันมีโรคประจำตัวอยู่อย่างหนึ่งที่ไม่ค่อยมีใครรู้หรอก คือ โดนอากาศเย็นมากไม่ได้ ต้องใส่เสื้อหนาๆชุดหนาๆ ถ้าเมื่อไหร่ใส่ชุดบางๆหรือโดนอากาสที่หนาวเย็นมากๆเข้าไป มันเหมือนร่างกายจะปรับอุณหภูมิภายในไม่ทัน รึไงนี่แหละ หมอบอกมาแบบนี้”

“เอาหละ อย่าพึ่งพูดหรืออธิบายกันเลย ตอนนี้พายัยนุ่นขึ้นบ้านก่อนเลยแล้วกัน มาฉันอุ้มลูกเอง” ตฤนอุ้มนุ่นขึ้นไปไว้ยังห้องของเธอ

“เออ คุณแม่ขา หนูต้องขอเสียมารยาทด้วยนะคะที่อยู่ดูแลนุ่นไม่ได้ พอดีมีงานเลี้ยงต่อตอน 2 ทุ่ม ต้องรีบไปหนะคะแถวๆสาธร มันคนละทางกันเลย หนูลาหละค่ะ” นงนุชเข้าใจก็ไม่ได้ว่าอะไร รับไหว้แล้วก็รีบเดินกลับเข้าบ้านไปทันที

“รีบไปเลยลุง เดี๋ยวหนูไปเปลี่ยนชุดที่บริษัทเอง” ลุงผันพยักหน้าและรีบออกรถทันที

     นงนุชเลยแอบโทรหาสิงห์ เพื่อให้สิงห์มาเฝ้านุ่น เป็นการเปิดโอกาสให้สิงห์ได้อยู่กับนุ่นบ้าง หลังจากที่เอียดขอตัวกลับ เพราะต้องรีบไปงานเลี้ยง “สิงห์เหรอลูก” สิงห์รับสายขณะที่ขับรถอยู่เพื่อออกไปทานเหล้ากับเพื่อนๆในผับคืนนี้

“ครับคุณน้า มีอะไรเหรอครับ” นงนุชมองซ้ายมองขวา และพูดไม่ดังมาก

“รีบมาบ้านน้าเลยนะ ตอนนี้ยัยนุ่นไม่สบายมาก รีบมาเฝ้าไข้น้องเลย เผื่อจะได้คะแนนสงสารจากยัยนุ่นบ้าง มาเลยนะ น้าจะรอ”

“ได้ครับๆ ผมจะรีบไป” สุดท้ายสิงห์ต้องรีบเบนหัวรถไปอีกทางนึง แทนที่จะไปสังสรรค์กับเพื่อนๆซะหน่อย

***** +++++ *****

     เมื่อตกลงกันได้ กุ้งจึงรีบตรงกลับบ้านเพื่อเอาพิณไปไว้ที่นั่นก่อน แล้วจึงตีรถกลับไปที่งาน แต่ไปไม่ตรงเวลาหรอก คลาดเคลื่อนไปเกือบชั่วโมง เพราะต้องอาบน้ำก่อนก่อน ไม่งั้นแย่แน่ๆเหงื่อทั้งวันจากชุดเดิม โรสรีบผลักกุ้งเข้าห้องน้ำและอาบน้ำพร้อมกันอีกครั้ง เพราะขืนรออาบคนละครั้ง สายกว่านี้แน่ ไม่นานกุ้งก็รีบบึ่งรถออกมาจากบ้านทันที และให้พิณอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว

\\\\\ +++++ \\\\\

     มอญเมาหัวราน้ำตั้งแต่เช้า หลับนอนอยู่กลางบ้านตรงนั้นเพียงคนเดียว เมฆลืมของเอาไว้เมื่อวันก่อน ตั้งแต่มาช่วยจัดบ้านก่อนปีใหม่ เลยแวะมา พอเดินขึ้นบ้านไปต้องตกใจเมื่อเห็นภาพเพื่อน นอนหงายหน้าแผ่หลา ขวดเบียร์วางระเกะระกะเกลื่อนบ้าน 3-4 ขวด

“ไอ้มอญ เอ๊ย ทำไมถึงเป็นแบบนี้” มอญเมาหลับพร้อมกับเปิดไฟทิ้งไว้เกือบทั้งบ้าน เมฆจึงไล่ปิดให้และเข้ามาดูเพื่อน

“ไอ้มอญ ลืมตาซิ ตื่น ทำไมตัวถึงร้อนจี๋แบบนี้เนี่ย แล้วนี่นังดาวมันหายหัวไปไหนเนี่ย ถึงไม่มาดูมาแลผัวมันบ้าง ดาว ดาว”

     เมื่อเรียกแล้วไม่มีเสียงขานรับ จึงลากเพื่อนมาไว้ที่เตียง หาผาชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้ชั่วคราว เผื่อไข้จะลดลงบ้าง

“ดาว” มอญนอนละเมอไม่รู้ว่าเพราะเมาหรือเปล่า “ดาว ดาว กลับมาก่อน อย่าหนีผมไป กลับมา กลับมา ผมไม่เลิกนะ ผมรักคุณ”

“มึงหมายถึงอะไรมอญ ดาวทำไม ดาวไปไหน” เมฆไม่เข้าใจกับสิ่งที่มอญละเมอออกมา และยังคงเช็ดหน้าเช็ดตัวไปเรื่อยๆ

     เมฆเรียกยังไง มอญก็ไม่รู้เรื่อง เลยรีบไปเอาห่อของที่วางลืมไว้กลับมาเสียก่อน แล้วกลับมาดูเพื่อนจนกว่ามอญจะทุเลา

***** >>><<< *****

     ระหว่างทางก่อนที่จะไปงานเลี้ยงโรสถามหาพ่อจากแม่นม “แม่ขาพ่ออยู่ไหมหนะ” แม่นมรีบถามกลับก่อนที่จะตอบลูกสาว

“โรสหนูอยู่ไหนหนะลูก มืดค่ำปาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังไม่กลับบ้าน ไม่ไหวเลยนะ ตอนนี้ทำไมถึงดื้อและเกเรแบบนี้ ไม่น่ารักเลย”

“พรุ่งนี้คะแม่ พรุ่งนี้ หนูสัญญาวากลับแน่นอน เอาเป้นว่าตอบหนูมาก่อนว่าพ่ออยู่ไหม” ก็ได้รับคำตอบอย่างที่คิดไว้ในใจ

“ไม่อยู่ ออกไปแล้วก่อนหน้าที่โรสจะโทรเข้ามาไม่กี่นาทีนี้แหละ แล้วจะถามทำไมเนี่ย” แม่นมสงสัย

“เอาน่า แม่อย่ารู้เลย หนูรักแม่พลอยของหนูนะคะ จุ๊บๆ เจอกันพรุ่งนี้”

“เดี๋ยว” ไม่ทันคุณหนูตัวแสบอีกแล้ว แม่นมจึงได้แต่ภาวนา อย่าให้โรสทำอะไรผิดพลาดและเกินเลยไปมากกว่าที่เธอคิดเลย

“คุณผู้หญิงขา ช่วยดลจิตดลใจ อย่าให้คุณหนู ทำอะไรที่ผิดพลาดลงไปโดยที่ไม่ได้ไตร่ตรอง เพราะแค่เพียงความรักมาบังตา ก่อนเลยนะคะ เจ้าประคุ้น” แม่นมพลอยกลัวโรสจะให้ความสาวและความบริสุทธิ์ที่รักษาเอาไว้มาแสนนานกับกุ้งเสียก่อน ก่อนที่จะถึงเวลาอันสมควร แต่ก็นั่นแหละ ความรักไม่เข้าใครออกใคร เมื่อเจอเข้ากับตัวแล้ว บางครั้งก็ไม่สามารถที่จะแยกอะไรออกได้ว่าดีหรือไม่

<<<<< ===== >>>>>

     ได้เวลาชัชก็มาดักรอเพื่อมาจีบแฟนชาวบ้านอีกโดยไม่สนใจว่านิดจะมีสามีแล้วหรือไม่ ในเมื่อชอบไปแล้ว ยังไงก็ต้องมา

“ขอพักเบรกก่อนนะคะ อีกสักครู่พบกันใหม่คะ” แล้วนิดก็เดินลงมายังที่นั่งพักเหมือนเดิม

     นิดรีบมาจับโทรศัพท์ว่ากุ้งโทรกลับหรือไลน์ตอบมาหาบ้างไหม แต่ก็ผิดหวัง จึงมีสีหน้าไม่ดีเอาเสียเลย สาวเสิร์ฟถือดอกกุหลาบและจดหมายเล็กๆมาส่งให้ พอนิดอ่านจบก็เดินไปหาชัชด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีสักเท่าใด เนื่องจากโทรหาสามีเพื่อจะคุยด้วยสักหน่อย เพราะเธอคิดถึง คิดว่า ถึงไม่เจอหน้า แค่ได้ยินเสียงก็ยังดี ยังพอมีกำลังใจมีแรงทำงานบ้าง แต่กุ้งก็ไม่รับสายหรือโทรกลับมาเลยสักที ชัชสังเกตุเห็นอาการของนิด ดูเหมือนจะไม่ค่อยสบายใจ จึงเอ่ยปากถาม

“วันนี้เป็นอะไรไปเหรอครับ ผมเห็นได้แต่ร้องเพลงเศร้าๆทั้งนั้นเลย 3-4 เพลง ติดๆกันเลย”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณชัช เล็กๆน้อยๆเรื่องของครอบครัว คือจะพูดยังไงดีหละ สามีของนิด เค้าบ้าแต่งาน ไม่ค่อยจะมีเวลาให้นิดสักเท่าใด บางครั้งเราเองก็อยากจะมีเวลาส่วนตัว เวลาสวีทหรืออยู่ใกล้ๆกับคนที่เรารักบ้าง ก็เท่านั้น นี่อะไรเห็นงานดีกว่าเมีย บอกตามตรง บางครั้งนิดก็แอบคิดน้อยใจเหมือนกันนะ ยังคิดเลยว่า นิดคิดถูกหรือเปล่าที่ตัดสินใจมาอยู่กินกับเค้าเนี่ย”

“ขอโทษนะครับ แล้วสามีคุณนิดทำงานอะไรหละครับ ถึงไม่ค่อยมีเวลาให้กับคุณเลย ทำให้คุณต้องมานั่งบ่นแบบนี้ได้”

“สถาปนิก นักออกแบบภายในค่ะและเค้าก็เป็นเจ้าของฟาร์มโคนมที่ปากช่องด้วย”

“มิน่าหละ ผมถึงไม่แปลกใจเลยท่คุณนิดจะมานั่งบ่นมาระบายให้ผมฟังแบบนี้ งานเยอะจริงๆ แค่สถาปนิกผมว่าก้หนักแล้วนะ แล้วนี่ยังจะมาบริหารฟาร์มโคนมที่ต่างจังหวัดอีก ผมเนี่ยเข้าใจคุณจริงๆเลย นับถือๆ เอ้าๆใจเย็นๆครับ เชื่อผม คนเรา ถ้ารักกันซะอย่าง อย่างน้อย มันก็ต้องแบ่งและเจียดเวลามาให้กันได้บ้างหละ เอาน่า ผมเป็นกำลังใจให้ครับ”

     นิดเผลอพูดความในใจเรื่องแฟน ออกมาให้ชัชฟังโดยไม่รู้ตัว อาจเป็นเพราะ นิดเหงาก็เป็นได้ เพราะเธอใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด

“ถ้ามันเป็นอย่างที่คุณชัชพูดมาก็ดีนะซิคะ นิดจะดีใจมากเป็นที่สุด” นิดยกน้ำส้มมาดื่มนิดหน่อย

“แต่นี่มันตรงกันข้ามหมดเลย บางครั้งมันก็เหมือนไกลกัน ถึงจะอยู่ใกล้กับตัวเรา ที่เขาเรียกว่าอะไรนะ ยิ่งใกล้ ยิ่งไกล อะไรประมาณนี้หละค่ะ คุณชัชไม่เจอกับตัวเอง คงจะไม่เข้าใจมันซะเท่าไหร่หรอกนิดคิดอย่างนั้น”

“มันก็ไม่แน่เสมอไป คุณนิดเชื่อไหมครับว่าตั้งแต่เมียผมตายไป 20 ปีกว่าเนี่ย ผมไม่เคยมองใครเลยนะ ผมได้แต่มุมานะทำแต่งานจนประสบความสำเร็จขึ้นมา จนผมได้มาเจอคุณนี่แหละ ผมจึงมีความคิดที่เปลี่ยนไป ที่อยากจะได้ใครสักคนมาคอยอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจ คล้ายๆกับที่คุณระบายให้ผมฟังนี่แหละ”

“คุณชัชก็พูดเกินไป นิดจะมีปัญญาอะไรที่ทำให้คุณคิดได้อย่างนั้น อีกอย่างนิดก็มีสามีแล้วนะคะ คิดอย่างนั้นมันไม่ดีนะคะ มันบาป”

“ตัวบาปมันเป็นยังไงหละครับ ผมยังไม่เคยเห็นเลย มันอยู่ที่ว่าคุณจะให้โอกาสผมได้ทำความรู้จักคุณมากกว่านี้หรือเปล่าก็เท่านั้น”

“ไม่เอาแล้วค่ะ คุณเมาแล้ว นิดขอตัวไปร้องเพลงต่อก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”

     นิดรีบตีตัวออกจากชัชทันที เมื่อรู้ว่าชัชเริ่มจะเกินเขตของความเป็นเพื่อนที่ให้ไว้ซะแล้ว นิดขึ้นไปร้องเพลงคราวนี้ไม่มองหน้าชัชเลย แต่หลับหันไปส่งยิ้มให้กับแขกคนอื่น ชัชก็ยังไม่ละความพยายาม ยังคงนั่งฟังนิดไปก่อนอีกสักระยะหนึ่ง ดูว่านิดจะมีท่าทียังไง

***** ----- *****

     วัฒน์ต้องเป็นตัวแทนของกุ้งไปก่อนพักใหญ่ เพราะกุ้งยังมาไม่ถึง คืองานฉลองปีใหม่ที่ออฟฟิตกรุงเทพเนี่ย ในทุกๆปีจะเป็นการเลี้ยงฉลองรวมกันระหว่าง แสงตะวันกับบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ของวัฒน์ เพราะถือว่าเป็นเจ้าของเดียวกัน แค่แยกผู้บริหาร จะถือว่าเป็นในเครือกันก็ไม่ผิด จึงจัดรวมกันแบบนี้ แต่ผลประกอบการแยกกันจนเห็นได้ชัด แสงตะวันต่างหาก เงินทุนหลักทรัพย์ต่างหาก

   เอียดมาถึงตอนประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง นึกว่ามาสายแล้วจึงขอโทษทุกคน แต่ยังไม่ร้ายเท่ากุ้ง ซึ่งเป็นถึงเจ้าของแสงตะวัน ยังไม่มาเลย

“พ่อ พี่กุ้งหละ” เอียดกระซิบขณะที่เดินมานั่งข้างๆ

“ไม่รู้ นี่แหละที่พ่อเป็นห่วง กุ้งไม่เคยเหรดมากถึงขนาดนี้ อย่างดีก็ 20-25 นาที”

     วันทนีย์เดินมากระซิบเช่นกัน “ท่านประธานคะ จะเอายังไงนายยังไม่มาเลย ท่านเปิดงานแทนนายไปก่อนเลยก็แล้วกัน เพราะศักดิ์ศรีเสมอกัน พวกนั้นน่าจะเข้าใจ นะคะท่าน นี่ก็สองทุ่มสี่สิบแล้ว พวกนั้นเริ่มสงสัยแล้วนะ เชื่อหนูเถอะคะ”

“ก็ได้” จากนั้นวันทนีย์ ซึ่งเป็นแม่งานที่นี่ ก็เดินขึ้นเวทีทันที “สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว วิวัฒน์กรุ๊ป วันนี้ก็เป็นงานวันฉลองปีใหม่ของพวกเราสองบริษัท นี้ก็เข้าปีที่ 4 แล้ว ดิฉันขอเชิญคุณ วิวัฒน์ มหาทรัพย์ทวีกุล ท่านประธานบริษัทของเราขึ้นมากล่าวคำอวยพรอะไรสักนิดก่อนที่เราจะมีการจับรางวัลและมอบรางวัลต่อไป ขอเชิญท่านประธานเลยค่ะ”

     ทุกคนปรบมือให้เสียงดังกึกก้องไปทั่วฮอล์ วิวัฒน์เดินขึ้นไปบนเวที ยิ้มและกล่าวทักทายแทนกุ้งตามธรรมเนียม ทั้งๆที่หน้าที่นี้ต้องเป็นของกุ้ง “สวัสดีครับทุกๆคนที่อยู่ในที่นี้ ไม่ว่าจะไทยวิวัฒน์หรือแสงตะวัน ทุกคนก็คือพี่น้องกัน เพราะเจ้าของก็คือคนๆเดียวกัน ผมขอสัญญาว่าจะทำพรุ่งนี้ให้ดีที่สุด จะอุดรอยรั่วและสิ่งที่ไม่ดีออกไปให้หมดให้จงได้ สำหรับผลประกอบการของปีนี้ ทุกคนคงจะได้เห็นแล้วใช่ไหมครับว่าไปในทางที่ดี และมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป จะสูงขึ้นและสูงขึ้นตามลำดับ ผมขอให้พวกเราทุกคนดื่มให้กับความเหน็ดเหนื่อยของพวกเราทุกคนที่ช่วยกันมาตลอดทั้งปีครับ เอ้ายกแก้ว ผมขอเป็นตัวแทนให้กับ..”

     กุ้งเปิดประตูเดินเข้ามา พร้อมกับโรสสาวสวยนิรนาม ที่ดูเหมือนว่าจะเด่นที่สุดไปเลยในงานนี้ก็เป็นได้ ทุกคนเงียบกริบและหันไปมองที่ประตู ภาพที่เห็นก็คือ โรสเดินควงแขนกุ้งเข้ามาในชุดที่สวยงามมาก ราวกับเจ้าหญิง ไม่ปาน จนผู้หญิงส่วนใหญ่ด้วยกันเองต้องอ้าปากค้างและจ้องมองกันจนตาไม่กระพริบ เอียดตกใจมากที่กุ้งกล้าพาโรสมาที่งานนี้ ถ้านิดรู้เข้าจะเป็นยังไงเนี่ย

     วันทนีย์รีบตัดบท “ไชโย ไชโย ไชโย” ทุกคนตะโกนและขานรับ แล้วก็มองทั้งสองคนจนเดินผ่านไปที่โต๊ะของตัวเอง โรสยิ้มให้กับทุกคนไปตลอดทาง ด้วยตำแหน่งและศักดิ์ศรีภรรยาเจ้าของฟาร์มแสงตะวัน กุ้งฝากโรสไว้ที่โต๊ะแล้วเดินเลยขึ้นไปบนเวที

     กุ้งเดินไปอยู่ระหว่างวัฒน์กับนี และกอดวิวัฒน์ก่อนเลยทันที “สวัสดีครับทุกๆคน วันนี้ผมต้องขอโทษด้วยที่มาช้าไปหน่อย”

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 15 .. “ คนแปลกหน้า ”

ตอนที่ 14 .. “ ยิ่งใกล้ ยิ่งไกล ”

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก