รวมเรื่องสั้น ชุด AMONG THE CROWD ใต้ร่มเงาไม้ [One Shot] (END)

@มหาวิทยาลัย R

12:07

บี : “เฮ้อ อาจารย์เลิกช้าจริง ๆ วันนี้ ให้ตายเถอะ คาบบ่ายมีสอบอีก ไปอ่านหนังสือที่ใต้ต้นไม้ดีกว่า อ่า”

กุญแจฟา : “คะ ?”

บี : “ขอโทษนะ ขอฉันนั่งอ่านหนังสือด้วยได้ไหม”

กุญแจฟา : “อ๋อ ได้ ๆ ตามสบายนะ”

บี : “เธออยู่ปีอะไรหรือ”

กุญแจฟา : “ปี 3 แล้วนายล่ะ”

บี : “ปี 3 เหมือนกัน ฉันเรียนเศรษฐศาสตร์ แล้วเธอล่ะ”

กุญแจฟา : “บัญชี”

บี : “ที่แท้ก็สาวบัญชีนี่เอง”

กุญแจฟา : “ประมาณนั้น ฮ่า ๆ”

บี : “เธอหอบหนังสือมาอ่านเยอะจัง”

กุญแจฟา : “แน่ล่ะสิ เรียนบัญชีก็ต้องอ่านนี่”

บี : “อืม ฉันถามอะไรโง่ ๆ เองแหละ โทษที”

กุญแจฟา : “ไม่หรอก ฉันไม่เห็นว่ามันจะเป็นคำถามที่แปลกตรงไหน”

บี : “ขอบใจ ฉันเห็นเธอหอบหนังสือมาเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่ไปอ่านที่หอสมุดล่ะ ที่นั่นนั่งสบายกว่าตั้งเยอะ”

กุญแจฟา : “ฉันชอบความร่มรื่นของธรรมชาติมากกว่า มันทำให้ฉันหัวแล่นกว่านั่งอ่านในห้องแอร์อีกนะ”

บี : “จริงหรือ”

กุญแจฟา : “จริง ไม่เชื่อนายลองเงียบแล้วตั้งใจอ่าน”

บี : “นี่หลอกด่าฉันพูดมากหรือเปล่าเนี่ย”

กุญแจฟา : “เปล๊าา”

บี : “ฮ่า ๆ ฉันชื่อ บี นะ”

กุญแจฟา : “ฉัน กุญแจฟา”

บี : “อืม เธอมานั่งอ่านหนังสือที่นี่ทุกวันเลยหรือ”

กุญแจฟา : “รู้ได้อย่างไร”

บี : “เหมือนฉันจะเคยเห็นเธอแวบ ๆ น่ะสิ”

กุญแจฟา : “นี่คนนะไม่ใช่ผี ถึงจะเห็นแวบ ๆ”

บี : “เข้าใจมีอารมณ์ขันดีเนอะ”

กุญแจฟา : “ก็แน่ซิ หนอนหนังสือไม่จำเป็นต้องเครียดเสมอไป”

บี : “โอเค ๆ อย่างนั้นฉันจะอ่านไปเงียบ ๆ”

กุญแจฟา : “…ไม่เห็นจะเงียบเลย ฉันได้ยินเสียงปากกาเน้นข้อความของนาย ขีดเส้นรุนแรงไปหรือเปล่า”

บี : “หา ? ฉันขีดเสียงดังขนาดนั้นเลยหรือ”

กุญแจฟา : “จริ๊งง”

บี : “เธอโม้ล่ะสิ”

กุญแจฟา : “ไม่โม้นะ ท่าทางจะขีดมันมาก เน้นข้อความหรือเน้นประโยคเนี่ย”

บี : “เน้นข้อความสิ”

กุญแจฟา : “แต่นายขีดทั้งหน้า”

บี : “เอ้า ใครใช้ให้เธอชะโงกมาดู”

กุญแจฟา : “ก็นายทำฉันเสียสมาธิ ฉันก็ต้องดู”

บี : “ฟังไม่ขึ้นเลยนะเออ”

กุญแจฟา : “แล้วจะจำได้ไหมเนี่ย เล่นเน้นเสียทุกตัวอักษร”

บี : “ช่างฉันเถอะน่าา”

กุญแจฟา : “หึหึ”

บี : “เธอก็อ่านเล่มของเธอไป ฉันก็อ่านเล่มของฉัน”

กุญแจฟา : “ได้ ๆ แน่นอน~”

บี : “นี่ พรุ่งนี้เธอจะมาที่นี่อีกไหม”

กุญแจฟา : “มาทุกวันแหละ หมายถึง ทุกวันที่มามหา'ลัยนะ”

บี : “ก็แหงสิ วันหยุดใครจะมา”

กุญแจฟา : “ฮ่า ๆ”

บี : “ฮ่า ๆ”

กุญแจฟา : “นายนี่ช่างสังเกตเนอะ จำฉันได้แม่นเชียว”

บี : “ฉันเก่งไง”

กุญแจฟา : “หรืออ”

บี : “ฉันเก่ง”

กุญแจฟา : “โอเค ๆ นายเก่ง จำแม่น บ่ายโมงแล้วฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่”

บี : “ได้ ไว้เจอกันใหม่”

กุญแจฟา : “บ๊ายบายบี J”

บี : “บาย กุญแจฟา J”

(Beneath the Tree ใต้ร่มเงาไม้)

-จบ-