30 ฟูจิ-ยังมีฮาเร็มอิเซไก

30 ฟูจิ-ยังมีฮาเร็มอิเซไก

“ตรงนี้โอเคมั้ย”

“ได้, นั่นคือที่ฟูจิ-ยังบอกชั้น” (มาโกโตะ)

ทุ่งหญ้าที่ถูกปกคลุมไปด้วยหญ้า เมื่อออกมาจากประตูใหญ่ทางทิศตะวันออกของมักกาเรน

ผมบอกฟูจิ-ยังว่าผมจะไปที่ลาเบรินทอส, และเขาบอกอย่างแข็งขันว่า: “‘งั้นปล่อยวิธิขนส่งไว้ให้ชั้น!”

เขาบอกผมว่าให้ไปเจอเขาตอนเที่ยง, ดังนั้นผมจึงมารอด้วยกันกับลูซี่, แต่มันไม่มีวี่แววว่าจะมีใครมา

“เค้าพลาดเวลาออกเดินทางรึเปล่า?” (ลูซี่)

“แต่มันยังเหลือ 5 นาทีถึงเวลานัดนะ, รู้มั้ย” (มาโกโตะ)

“แต่นายก็รู้, ถ้าเค้าเตรียมรถม้าให้เรา, มันจะประหลาดที่เค้ายังไม่มาก่อนหน้านี้นะ” (ลูซี่)

“ใช่” (มาโกโตะ)

ผมไม่เห็นอะไรแบบนั้นในทุ่งหญ้าที่วิสัยทัศน์ดี

“ยังไงซะ, ฟูจิ-ยังเป็นคนธุระเยอะ, เค้าอาจจะมีธุระฉุกเฉินมาก็ได้—โอ้?” (มาโกโตะ)

“หึ้ห์?”

รอบๆเรามืดขึ้นมาในทันใด

บางอย่างที่ใหญ่ต้องปรากฏขึ้นมาบนหัวเรา

“เอออ๋?!” (ลูซี่)

ลูซี่ส่งเสียงออกมา

“...ว้าว” (มาโกโตะ)

มันเป็นเรือขนาดยักษ์

ใบเรือใหญ่ถูกพัดด้วยลม, และโป่งมาก ลำเรือสีขาวอาบแสงตะวันดูงามสง่า

มันลอยอยู่บนฟ้า

“เรือบิน?!” (ลูซี่)

“เฮ้, ลูซี่, เรือในโลกนี้บินได้เหรอ, หือห์” (มาโกโตะ)

“ไม่ได้ เรือบินเป็นอะไรที่คนในราชวงศ์เท่านั้นที่มี…” (ลูซี่)

ลูซี่มองขึ้นไปอย่างงงงวย

ฟูจิ-ยังมีอะไรที่มีเฉพาะราชวงศ์?

นั่นบ้าไปแล้ว

“ย้าฮฮฮฮฮู้!”

บางคนกระโดดลงมาจากเรือ?!

ผมสงสัยว่านั่นอาจจะทำให้กระดูกหัก, แต่คนนั้นลงพื้นอย่างนิ่มนวล

เท่ โครต

“นีน่า-ซัง” (มาโกโตะ)

“ท่าน-ทากัตซูกิ, ท่าน-ลูซี่, พวกเรามารับแล้ว” (นีน่า)

“ฟูจิ-ยังอยู่ไหนล่ะ?” (มาโกโตะ)

“เขาอยู่บน-เรือ—อ๊ะ! เดี๋ยว, นั่นมันอันตราย!” (นีน่า)

แม้แต่ฟูจิ-ยังก็กระโดดลงมา?

แต่เขาไม่ได้ลงพื้นอย่างธรรมชาติเหมือนนีน่า-ซัง, เขาดูเหมือนจะใช้ไอเท็มเวทมนตร์เพื่อลอยลงมา

เขาลงพื้น

“นี้มันเรือที่งามสง่าลำนึงเลย” (มาโกโตะ)

“ฟุฟุฟุ! ใช่มั้ย? ใช่มั้ย? ชั้นคิดว่าจะทำให้นายตกใจ, ชั้นจึงเก็บมันเป็นความลับ ท่าน-ทักกิ และ ท่าน-ลูซี่คือผู้โดยสารคนแรก-เดสุ โซ!” (ฟูจิวาระ)

“ว้าว! เราไปที่ลาเบรินทอสด้วยสิ่งนี้ได้, ใช่มั้ย?” (ลูซี่)

“ชั้นรู้สึกไม่ค่อยดี ที่ให้นายทำเพื่อเรามากขนาดนี้” (มาโกโตะ)

“พูดอะไรน่ะ?! เรือนี้ใช้พลังงานจากคริสตัลเวทมนตร์ที่ยักษ์เพื่อนนายมอบให้, ท่าน-ทักกิ! ถ้าไม่มีนั่น, เรือนี่ก็คงจะไม่เสร็จ-เดสุ โซ!” (ฟูจิวาระ)

“เข้าใจแล้ว, งั้นมันใช้นั่น” (มาโกโตะ)

เขายุ่งมากเมื่อเร็วๆนี้, และมันเป็นเพราะเขาสร้างเจ้านี่, หือห์

ขณะที่เรากำลังมีการสนทนาที่มีชีวิตชีวา, มีคนได้มาจากเมือง

ยังไงซะ, แน่นอนว่าพวกเราโดดเด่น

จากผู้คนที่มารวมตัว, ผู้หญิงที่งามผู้หนึ่งได้เดินออกมาจากรถม้าที่ดู-ราคาแพง

เธอเข้าไปหาฟูจิ-ยังและทักทายเขา

“ท่าน-ฟูจิวาระ, ยินดีด้วยกับการสร้างเรือบินจนสำเร็จค่ะ”

“โอ้! ต้องขอบคุณความช่วยเหลือของคุณครับ, ท่าน-คริสเตียน่า, ที่เราสามารถทำมันสำเร็จ ผมสัญญาว่าจะใช้เรือนี่นำการพัฒนาเมืองมาสู้มักกาเรนต่อไป” (ฟูจิวาระ)

“เชื่อถือได้จริงๆค่ะ อีกอย่าง, โปรดเรียกฉันว่าคริส” (คริส)

“ไม่ ไม่, นั่นมันเป็นเกียรติมากไปสำหรับพ่อค้าอย่างผมครับ” (ฟูจิวาระ)

“พูดอะไรน่ะ? อย่าพูดเหมือนเราเป็นคนแปลกหน้ากันซิคะ” (คริส)

พวกเขาดูเหมือนจะพูดคุยกัน

คนรู้จักของฟูจิ-ยัง, หือห์

“เฮ้, ลูซี่, ที่พูดอยู่กะฟูจิ-ยังนั่นใครอ่ะ?” (มาโกโตะ)

“เอ๋? นายไม่รู้หรอ มาโกโตะ?” (ลูซี่)

ลูซี่มองผมเหมือนจะพูด ‘เจ้านี่เอาจริงเรอะ?’

คุณบอกผมแบบนั้นได้, แต่ผมไม่รู้สิ่งที่ผมไม่รู้

ผมบอกได้ว่าเธอเป็นพวกชั้นสูง

“เธอเป็นลูกสาวคนที่สองของขุนนางศักดินาของมักกาเรน, คริสเตียน่า มักกาเรน เธอมีเป้าหมายไปที่นาย-ท่าน, เป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจ” (นีน่า)

นีน่า-ซังพูดสิ่งนี้ด้วยอารมณ์ที่ไม่ดี

โฮ่ห์, ลูกสาวของขุนนางศักดินา

แล้วนีน่า-ซังเห็นได้ชัดว่าอิจฉา

“ฟูจิยัง-ซัง เป็นคนที่มีคอนเนคชั่นเยอะจริงๆ!” (ลูซี่)

ลูซี่ประทับใจโดยไม่บอกกล่าว

“นาย-ท่าน, ไม่ใช่เวลาจะออกเดินทางแล้วเหรอ?” (นีน่า)

นีน่า-ซังรีบขึ้นมา

“โออ้, ใช่ ถ้างั้น, ท่าน-คริส, มาคุยกันต่อเมื่อผมกลับมานะครับ” (ฟูจิวาระ)

“ค่ะ, ฉันรอคอยที่จะฟังเรื่องราวของคุณที่นั่นนะคะ” (คริส)

ลูกสาวของขุนนางศักดินาจับมือของฟูจิ-ยังและยิ้ม

“นาย-ท่าน~, ไปกัน” (นีน่า)

และนีน่า-ซังดึงแขนเขา

“นีน่า-ซัง, ฉันปล่อยท่าน-ฟูจิวาระไว้ในความดูแลของคุณนะคะ” (คริส)

ณ เวลานั้น, คริส-ซังพูดกับนีน่า-ซังด้วยรอยยิ้ม

“แน่นอนค่ะ, ชั้นจะไม่ให้ {ใคร} แตะต้องเค้าเลย” (นีน่า)

นีน่า-ซัง ยิ้มตอบกับคริส-ซัง

“”ฟุฟุฟุฟุ””

ดูผิวเผิน, มันดูเหมือนพวกเขายิ้มด้วยใจ

ผมมองไม่เห็นหน้าของฟูจิ-ยังจากตรงนี้

ผมสงสัยว่าคนที่รับความนิยมแบบนี้ทำหน้าแบบไหน

เขามีฮาเร็มอิเซไก

“งั้น, ลูซี่, ไปกัน” (มาโกโตะ)

“ได้, ชั้นจะรอคอยมันนะ!” (ลูซี่)

พวกเราขึ้นไปบนเรือบิน

◇◇

“อุว้าาา, สูงจัง~ สูงจัง~”

ลูซี่อยู่ที่ส่วนปลายของเรือและกางแขนออกกว้าง, รับลมไปทั้งตัวของเธอ

ไททานิค?

ไม่ใช่นั่นอันตรายเหรอ?

“ท่าน-ลูซี่! มันอันตรายที่จะยืนใกล้ๆขอบเรือนะ” (นีน่า)

นีน่า-ซังมาเตือนเธอจริงๆ

ผมเอนไปพิงราวจับ, เพลิดเพลินกับการเดินทางบนท้องฟ้านี้

ลมมันรู้สึกดี

“นั่งรู้สึกเป็นไง, ท่าน-ทักกิ?” (ฟูจิวาระ)

“พอมาคิดว่านายจะได้การบินสำหรับขนส่งตั้งแต่เมืองเริ่มต้น, นั่นน่าประทับใจ” (มาโกโตะ)

“มันเป็นไปไม่ได้ในเกมอาร์พีจีปรกติ, ใช่มั้ย?” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังพูดสิ่งนี้ระหว่างหัวเราะเล็กๆ

แต่นี่เป็นความจริงจากการทำงานหนักของฟูจิ-ยัง

“อีกอย่าง, ใครขับเรืออ่ะ?” (มาโกโตะ)

“กะลาสีที่ชั้นจ้างมาสำหรับเรือบินน่ะ เธอเป็นกึ่งสัตว์มีปีก, ใช่มั้ย?” (ฟูจิวาระ)

มันแน่นอนว่ามีคนหนึ่งที่มีปีกข้างหลังของเธอ

อีกอย่าง, พวกเขาทั้งหมดเป็นสาว

“ไม่, มันแค่บังเอิญนะ-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

“ฟูจิ-ยัง, โกหกมันไม่ดีนะ, รู้มั้ย” (มาโกโตะ)

“ยังไงซะ, ชั้นก็เป็นคนที่จ้างผู้หญิง” (ฟูจิวาระ)

เค้าแฉมันออกมาง่ายๆ

“นายชอบสาวๆจังหือห์, ฟูจิ-ยัง, แม้ว่านายจะเป็นที่นิยมกับคริส-ซังเมื่อกี้นี้” (มาโกโตะ)

แม้ว่าเราจะกลัวความจริงที่ว่าเราไม่มีโชคเรื่องผู้หญิงเลยในโรงเรียนมัธยม

เขาเปลี่ยนไป

ฟูจิ-ยังส่งสีหน้าหยาบๆ

“นั่นคือที่มันซับซ้อน” (ฟูจิวาระ)

จากที่ฟูจิ-ยังพูด, ขุนนางศักดินามีลูกสาว 3 คน, และผู้สืบทอดตำแหน่งยังไม่ได้ถูกตัดสินใจ

“มันไม่ปรกติหรอถ้าคนโตสุดจะสืบทอดมันน่ะ?” (มาโกโตะ)

“มันขึ้นอยู่กับตระกูล ขุนนางศักดินาของมักกาเรนนั้น ดูเหมือนว่าจะทำให้คนที่พัฒนามักกาเรนมากที่สุดเป็นผู้สืบทอด” (ฟูจิวาระ)

“เข้าใจแล้ว, แล้วคริส-ซังอยากได้รับความสำเร็จ, เธอจึงอยากจะสนิทกับนาย, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

“เธอมีเป้าที่ความสำเร็จของนาย-ท่าน! มันเป็นนาย-ท่านที่ลือกันว่าความสำเร็จมากกว่าขุนนางศักดินา” (นีน่า)

นีน่า-ซังโดดเข้ามาในบทสนทนา

เธอต้องฟังเราด้วยหูที่ยาวของเธอแน่

พอมาคิดแบบนี้, ลูซี่ และ นีน่า-ซังมีหูที่ดี, ดังนั้นผมต้องระวังสิ่งที่ผมพูด

“ในตอนที่ทำเรือบิน, ไม่ไม่ใช่แค่สร้างมัน, แต่เราต้องรักษาเส้นทาง, แล้วเราต้องไปคุยกับคนที่มีสิทธิ์กับเส้นทางนั้นๆ, ไม่งั้นเราจะไม่สามารถทำธุรกิจกับมันได้” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังเกาหัวระหว่างที่อธิบายสิ่งนี้กับเรา

“แต่ต้องขอบคุณความเจ็บปวดที่ทำการเตรียมการพวกนั้น, เราสามารถสร้างความจริงที่เป็นเรือบินโดยสารแรกของทวีป” (นีน่า)

นีน่า-ซังพูดด้วยความตื่นเต้น

“ยังไงก็ตาม, ตอนนี้เราได้ติดค้างผู้หญิงคนนั้นก้อนโต…” (นีน่า)

“ท่าน-นีน่า, เธอไม่ควรพูดไม่ดีเกี่ยวกับผู้อุปถัมภ์ของเรานะ” (ฟูจิวาระ)

“นายลำบากแฮ๊ะ” (มาโกโตะ)

ทั้งในทางธุรกิจและทางผู้หญิง

“เฮ้, เรือนี้ชื่ออะไรเหรอ?” (ลูซี่)

ลูซี่สับหัวข้อสนทนาและถามสิ่งนี้

“ฟุฟุฟุ, ถามได้ดี!” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังต้องอยากเปลี่ยนหัวข้อ, เขาเต็มที่กับมัน

“ชื่อของเรือนี่คือเซนต์เคนอน! ปีกสีขาวที่เดินทางผ่านท้องฟ้าของทวีป-เดสุ โซ!” (ฟูจิวาระ)

“เฮฮฮ๋ห์, นั่นชื่อเพราะนา!” (ลูซี่)

“อย่างที่คาดไว้กับนาย-ท่าน” (นีน่า)

ลูซี่และนีน่า-ซังชื่นชมเขา

เซนต์เคนอน, หือห์

มันคงจะเป็นชื่อที่เขานำมาจากตัวเอกของเกมจีบสาวที่ฟูจิ-ยังชอบ, เซนต์เคนอน

เมื่อผมคิดแบบนั้น, ตาของฟูจิ-ยังสบกับของผม

เขารู้สึกกระอักกระอ่วนนะนั่น

“นั่นชื่อเพราะนะ” (มาโกโตะ)

“ยังไงซะ, นั่นไม่โอเคแล้วเหรอ?” (ฟูจิวาระ)

ผมคิดจริงๆว่ามันเป็นชื่อที่ดี

“เรือนี้ไม่ถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์เหรอ?” (ลูซี่)

“เหตุผมที่เราทำเรือบินขนาดนี้มันเป็นเพราะ มันจะถูกใช้เป็นเรือผูโดยสารในอนาคต, ดังนั้นมันจำเป็นต้องมีพื้นที่ด้วย, แต่พวกเราทำในขนาดที่แม้แต่ไวเวิร์นและกริฟฟอนก็ไม่อาจโจมตีมันได้” (ฟูจิวาระ)

เข้าใจแล้ว

“แต่มังกรล่ะ?” (มาโกโตะ)

สุดยอดของมอนสเตอร์คือมังกรผู้ไม่รู้จักความกลัว, และพวกมันทำลายทุกสิ่ง, คือที่ผมได้ยินมา

“พวกเราหลีกเลี่ยงพื้นที่ของมังกรในเส้นทางเรา เราได้ร่ายเวทมนตร์ป้องกันไปทั้งเรือ, และเรามีนักสู้อยู่ในกะลาสีกึ่งปีก ถ้าเราถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์, เราสู้กลับได้” (ฟูจิวาระ)

“โออ้, นายคิดมาหมดแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมพักผ่อนได้อย่างสบายใจซิแบบนี้

“นานแค่ไหนกว่าจะไปถึงลาเบรินทอส?” (ลูซี่)

“ประมาณวันนึง เราจะไปถึงพรุ่งนี้เช้า” (ฟูจิวาระ)

“ว้าว, มันต้องใช้ 1 อาทิตย์เพื่อไปที่นั่นจากมักกาเรนโดยรถม้า” (ลูซี่)

“ทั้งหมดเพราะพวกเราไปทางตรงได้โดยไม่มีสิ่งกีดขวาง มันจึงธรรมดา-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังพูดอย่างภาคภูมิใจ

“มา งั้น, ชั้นจะแสดงรอบๆเรือให้ดู! ชั้นได้เตรียมอาหารเย็นอย่างดีด้วยคืนนี้” (ฟูจิวาระ)

“เยยยยย้!” (ลูซี่)

ลูซี่ตื่นเต้นเหมือนเด็ก

พูดจากใจ, ผมก็อยาจทำตัวร่าเริ่งเหมือนกับเธอ

พวกเรามีความสุขไปกับการเดินทางบนท้องฟ้าที่สั้น

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน