ตอนที่1 การกลับมา

  สายลมที่พัดพาความร้อนมากระทบดวงหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราครึ้มแต่ทว่าภายใต้ขนหนาดกกลับเป็นใบหน้าที่หล่อเหลา คิ้วเรียวยาวรับกันกับดวงตาคมเข้ม แต่แฝงไปด้วยความเศร้าหมองที่มีอยู่ในแววตามาตลอดยี่สิบปี แม้ว่าเวลานี้จะเป็นช่วงห้าโมงเย็น แต่อากาศร้อนจัดที่เมืองไทยถึงแม้ว่าแดดจะบดบังลงแล้วแต่ความร้อนนั้นยังระอุอยู่ทั่วบริเวณ

ปฐพีหรือดินที่อยู่ในชุดสูทสีดำที่เรียบร้อยแต่เมื่อมันอยู่บนเรือนร่างสูงโปร่งของเขามันทำให้ดูเท่ห์เลยทีเดียว ช่อดอกเบญจมาศสีขาวถูกวางลงหน้าหลุมศพของพ่อกับแม่ชายหนุ่ม ก่อนเขาจะถอยออกมาช้าๆ และยืนมองคนในรูปทั้งสอง สันกรามทั้งสองข้างนูนขึ้นพร้อมกันก่อนเขาจะเอ่ยบางอย่างออกมา

“ผมจะมาทวงทุกอย่างคืนให้พ่อกับแม่ ผมจะทำให้มันเจ็บยิ่งกว่าผมเคยเจ็บผมสัญญา”

ชายหนุ่มเคารพศพของพ่อกับแม่ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น โดยมีอาทิตย์ลูกน้องคนสนิทเดินตามมายังรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ทางเข้า อาทิตย์เอื้อมมือไปเปิดประตูรถให้ก่อนชายหนุ่มจะก้าวขายาวๆ เข้าไปในรถและหย่อนก้นลงนั่งในเบาะด้านหลังคนขับ เมื่อลูกน้องคนสนิทนั่งประจำตำแหน่งคนขับรถเรียบร้อย ชายหนุ่มจึงเอ่ยสั่งบอกถึงปลายทางที่เขาจะต้องไปต่อ

“อาทิตย์พาฉันไปที่บ้านอุ่นรัก”

“ได้ครับ คุณดิน”

           อาทิตย์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตอบรับคำสั่งของเจ้านาย ไม่นานรถยนต์คันหรูก็วิ่งเข้ามาจอดที่หน้าอาคารของบ้านอุ่นรักแต่ก่อนจะมาถึงเขาก็ไม่ลืมแวะซื้อของเข้ามาฝากเด็ก ๆ ทันทีที่รถจอดสนิทเด็ก ๆ ต่างตื่นเต้นและดีใจเมื่อเห็นว่าจะมีคนเอาของมาให้

“อ้าวดิน กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ลูก”

“สวัสดีครับแม่อุ่น ผมเพิ่งมาถึงครับไปไหว้ศพพ่อกับแม่มา แล้วก็มาที่นี่เลย”

“เข้ามานั่งข้างในก่อนลูก”

‘แม่อุ่น’ เจ้าของบ้านอุ่นรักที่เลี้ยงดูปฐพีมาตั้งแต่เสียพ่อกับแม่ไปรวมทั้งเด็กกำพร้าในพื้นที่นั้นที่แม่อุ่นรับมาเลี้ยง เธอได้ชวนปฐพีเข้ามานั่งคุยในห้องหลังจากที่เขาแจกขนมและของเล่นให้กับเด็ก ๆ เสร็จเรียบร้อย

“แม่อุ่นสบายดีนะครับ”

“แม่สบายดี แล้วดินมาคราวนี้จะอยู่เมืองไทยกี่วัน”

“ยังไม่มีกำหนดครับ”

ผ่านไปนานนับชั่วโมงกว่าคนทั้งคู่จะสนทนากันเสร็จ นอกจากพ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงของเขาที่อยู่ต่างประเทศ ก็มีแม่อุ่นคนนี้แหละที่ปฐพีให้ความเคารพนับถือ ชายหนุ่มหยิบสมุดเช็คออกมาจากกระเป๋าเสื้อก่อนจะเขียนจำนวนเงิน ‘หนึ่งล้านบาทถ้วน’ ลงในสมุดเช็คก่อนจะลงลายเซ็นพร้อมกับฉีกกระดาษเช็คใบนั้นยื่นให้กับแม่อุ่น

“หากมีอะไรขาดเหลือแม่บอกผมได้เลยนะครับ”

“แค่นี้ก็เกินพอแล้วล่ะ แม่ต้องขอบใจดินมาก ๆ”

“ไม่เป็นไรเลยครับ งั้นผมขอตัวกลับนะครับวันหลังผมจะมาเยี่ยมใหม่”

“จ้ะ กลับดี ๆ นะ”

“สวัสดีครับ”

ปฐพียกมือไหว้แม่อุ่นอย่างนอบน้อม เพราะชายหนุ่มถูกแม่อุ่นเลี้ยงดูมาถึงห้าปี ก่อนที่ผู้หญิงไทยคนหนึ่งกับสามีฝรั่งของเธอจะมารับเขาไปเป็นลูกบุญธรรมและเขาก็เป็นลูกเลี้ยงที่โชคดีที่พ่อกับแม่รักมากและยกกิจการต่าง ๆ ให้เขาบริหารงานตั้งแต่อายุ 20 ปีจนตอนนี้เขาได้กลายเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในแวดวงของอสังหาริมทรัพย์

“อาทิตย์พาฉันกลับคอนโด ฉันอยากพักผ่อนให้เต็มที่ เพราะพรุ่งนี้มีเรื่องสำคัญที่ฉันต้องทำ”

“ครับ คุณดิน”

แววตาที่ดุดันของชายหนุ่มบ่งบอกว่าถึงเวลาแล้วที่เขาต้องเอาคืน โดยนายอาทิตย์ลูกน้องคนสนิทก็รู้ดีหากเจ้านายของเขาคิดจะทำอะไรคงไม่มีใครกล้าขัดขวาง และครั้งนี้ก็เช่นกัน

รถยนต์คันหรูวิ่งมาจอดที่หน้าคอนโด ขายาวๆ ก้าวลงจากรถก่อนที่เขาจะเข้าไปในลิฟท์ แล้วโดยสารมันขึ้นไปยังชั้นสิบห้าของอาคารซึ่งเป็นคอนโดที่ชายหนุ่มซื้อไว้และมาพักเป็นประจำทุกครั้งที่กลับมาเมืองไทย ระเบียงข้างห้องเป็นที่ชายหนุ่มชอบไปยืนมองดูความสวยงามของแสงไฟในยามค่ำคืนที่อยู่รอบเมืองภูเก็ตโดยเฉพาะโรงแรมหรูที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางใจเมืองเพราะที่นั่นคือเป้าหมายที่เขาจะต้องกลับไปทวงคืนความยุติธรรมให้กับพ่อและแม่ของเขา...